Vroegere geschriften 48 – Vijfmaal de doodstraf? Dat kon gemakkelijk toen
(…)
Hof van Assisen Antwerpen januari 1987
Een knorrige, onbehouwen, alleenwonende veekoopman (58) die in Mechelen in een villa woonde aan de Zemstsebaan, ging ook in de nacht van maandag op dinsdag 3 april 1984 zijn schapen voederen.
Hij werd daar opgewacht door vijf marginale personages waarvan de grootste en de sterkste ‘The Hulk’ werd genoemd.
Hij stak de dierenhandelaar veertien maal een mes in de hals en liet hem als een schaap doodbloeden.
De overvallers namen geen buit mee.
Hierdoor kwam het onderzoek slechts moeizaam op gang.
Een naamloze tip, drie weken later, leidde tot de opheldering en aanhouding van vijf cafélopers die elkaar in de miserie hadden gevonden en meestal geen geld op zak hadden.
Het feit dat ze, na de vooraf beraamde liquidatie, geen buit meebrachten, deed veronderstellen dat een afrekening het motief was.
Zo bleek dat de veekoopman, die sedert 1980 gescheiden leefde van zijn vrouw, weigerde aan diezelfde vrouw een lening van 750.000 frank terug te betalen.
Het overlijden van het slachtoffer maakte van haar een rijke erfgename.
Bovendien bleek de hoofdman van de vijfkoppige bende, sedert enkele jaren de bijzit te zijn van de echtgenote van de leeggebloede koopman.
Deze omstreden echtgenote kon niet komen getuigen omdat ze in een psychiatrische instelling verbleef.
Hoewel het aandeel van de ene beschuldigde duidelijk kleiner was dan dat van de andere, had de volksjury geen oor naar de pleidooien van de acht advocaten pro deo.
Een van de advocaten was de Mechelse François De Keersmaecker, de latere voorzitter van de KBVB, de Koninklijke Belgische Voetbalbond.
De volksjury volgde openbaar aanklager Luc Huybrechts.
Voor elke beschuldigde werd de zwaarste straf voor roofmoord uitgesproken: de doodstraf, op papier.
Het gebruikelijk tarief toen.
Was getekend: voorzitter Ivan Verschueren.
Een paar maanden na het proces kon ‘The Hulk’ uit de gevangenis van Leuven ontsnappen.
Hij was een te opvallende figuur om niet opgemerkt te worden.
Dezelfde avond werd hij opgepakt.
Fragment uit ons boek ‘In Naam van het Volk’ (Uitgeverij Standaard 1987)
Lees meer in één van onze vorige boeken…
VORIGE FRAGMENTEN:
- Ze liet zich in de gevangenis bezoeken door journalisten
- Piet Van Eeckhaut, vedette zeer tegen zijn zin
- Als een krachtige man zijn zaad niet kwijt kan
- Piet Van Eeckhaut als uitvinder van de Akte van Verdediging
- Als een advocaat verkeerde vragen stelt
- Vincent had twee Neles. Een voor in bed en een voor het geld
- ‘Ja, ik heb hen vermoord. Uit medelijden’
- Is dit volkstheater ten dienste van enkele advocaten?
- En opnieuw valt het zelfde jurylid in slaap
- ‘Waag het niet iets anders te schrijven of ik kelder je’
- Psychiater Roger Deberdt: taaiste tegenstander van seriemoordenaar Kim De Gelder
- Vijf psychiaters hadden jaren nodig om het niet te weten
- “Ik ben onschuldig, Emiel. Vergeet dat nooit”
- Er kleeft nu bloed aan onze naam
- Zo druppelt het vergif van afgunst, jaloersheid en haat
- Onderzoeksrechter Jean-Claude Claeys wil geen verantwoording afleggen
- Hij wist dat hij niet naar een gewone gevangenis kon worden gestuurd
- Terwijl ik me afdroog, hoor ik buiten de zware stem van Jef Vermassen
- Jan De Man bespeelt de volksjury als een harp
- Voor Piet Van Eeckhaut was Maggy een onderwerp van begeerte geworden
- “Ik twijfel nu of ik haar heb verkracht of seks met haar heb gehad”
- Piet Van Eeckhaut en het land van stof en as
- “Gerechtspsychiater Roger Deberdt loopt 15 jaar achter”
- De Fabeltjeskrant van Jan De Man
- Een pakje frieten smaakt altijd, ook na een moord
- Naakt ’s nachts in een ijskoude boomgaard
- Op duizend meter hoogte trekken ze hun parachute open
- De rol van aanklager is Jef op het lijf geschreven
- Populair bij honderden leerlingen, altijd bereid hen te helpen
- Er wordt hier te veel gelachen
- Hoongelach aan de Recollettenlei, bij Piet Van Eeckhaut
- Nooit is een voorzitter zo partijdig geweest
- De lakens zien donkerrood van het bloed
- Maar hij keert nooit meer terug
- In dit huis werd een mens afgeslacht
- Dringende en voorlopige maatregelen
- “Ik mocht van Johan Platteau geen verklaringen meer afleggen”
- Als de donkerste tijden van het katholicisme
- Het is Nina die het dossier instudeert
- Stefanie had haar eigen zolderkamertje
- “Een Hof van Assisen is geen bloemenwinkel”
- Niemand zal in hem de leraar mechanica uit Herk-de-Stad herkennen
- “Bel haar en zeg haar dat ik haar zo graag zie”
- Gabby is tot het laatst gebleven
- “Professor, kunt u dit nogmaals bevestigen?”
- Na Trage Armand komt Snelle Eddy
- Het bloedend hart van Hans Rieder
