De Stilte van Goede Vrijdag, 15 uur
Niets opgemerkt?
Omdat ik al zo oud ben, heb ik het anders geweten.
De stilte rond 15 uur.
Het gebed en de kruistekens om 15 uur.
De kerkklok verwittigde iedereen.
Op de radio klonk de hele vrijdagnamiddag zogeheten aangepaste, dus droeve muziek.
Fabrieken lieten hun schoorstenen een korte snik geven.
Overal lag het werk stil, eventjes.
15 uur, het uur dat Jezus aan het kruis stierf
en al de rest daarna.
Weinig mensen zouden het aangedurfd hebben om 15 uur op straat te lopen of geen eerbied te tonen.
Ik heb het geweten, op de redacties van de toen Grote Vlaamse Katholieke Kranten dat er stilte heerste en gebeden werden gepreveld.
Ik heb het meegemaakt op de Emiel Jacqmainlaan in Brussel, op de sportredactie van Het Nieuwsblad-Sportwereld.
Hoe al wie kon, tot hoofdredacteur Joris Jacobs toe, kort voor 15 uur verdween in één van de muffe telefoonhokjes waar redacteurs hun telefonische interviews deden en iets na 15 uur terug verscheen.
De redacteurs en redactiebedienden die op het signaal van 15 uur toch een kruisteken maakten, kan ik bij naam noemen, maar het heeft toch geen zin meer.
25 april 2017/7 april 2023/29 maart 2024
Nancy Huenaerts (Antwerpen)
Dat waren onze tijden, als echte gelovige christenen.
Huilen om 3 uur, zoals hij gepijnigd werd, de goedheid zelve.
Helaas, kijk wat de wereld geworden is, haat en nijd, veel verdriet!
Nancy Vanhee (Kortrijk)
Ook ik heb die tijden gekend. Ik mag dan al altijd een atheïst pur sang geweest zijn, je was stil, samen met de anderen en uit respect voor de anderen.
Dat waren ook de joodse collega’s en de collega’s die moslim waren.
De eerste gingen op vrijdagnamiddag altijd naar huis, de tweede waren er niet op hun feestdagen en niemand stelde zich daar vragen bij of had daar opmerkingen over.
How the times have changed.
En niet ten goede.
Liliane Goovaerts uit Mechelen
Zeer zeker!
Zo was dat vroeger op Goede Vrijdag en niet zo lang geleden.
Maar dat was precies in een (mijn) vorig leven.