Uit vroegere geschriften 25 – “Gerechtspsychiater Deberdt loopt 15 jaar achter”

Geplaatst op door

(…)

Justitie had alle troeven in handen om dit dossier snel af te sluiten.
De zinloosheid van zijn moordplannen en zijn psychiatrisch verleden typeerden Kim De Gelder als een zwaar gestoord personage. Knettergek, levensgevaarlijk gek.
Zo klonk het vanaf de eerste uren en dagen.

Eind januari 2009 was het ook voor iedereen duidelijk dat Kim De Gelder, hoe jong ook, nooit meer een vrij mens zou zijn. De magistraat die een document zou ondertekenen ter vrijlating of genezenverklaring van De Gelder zou nog moeten geboren worden. Justitie hoefde geen proceduresnufjes uit te vinden of humanitaire regels te overtreden om korte metten te maken met deze kerel die voor de publieke opinie de belichaming was van het absolute kwaad.

Op de ranking van de criminaliteit scoorde hij hoger dan die andere iconen Freddy Horion (1946), Andras Pandy (1927) en Marc Dutroux (1956).

De bevolking was in blijde verwachting dat het dossier met de hoogste prioriteit door de raadkamer of de Kamer van Inbeschuldigingstelling zou worden gegidst.
Justitie moest een keuze maken: richting volksjury wegens verantwoordelijk voor zijn daden, of richting internering als krankzinnige.

Velen gingen ervan uit – en hoopten zelfs – dat de psychiaters die bijklussen voor het gerecht even snel als de publieke opinie tot de bevinding zouden komen dat deze cynische man ongeneesbaar levensgevaarlijk en blijvend ontoerekeningsvatbaar is. In dat geval zou de samenleving gespaard kunnen blijven van een mediaproces, alleen goed als promotie voor advocaten en de verkoop van bedrukt papier met een opstoot van haastige en voorspelbare opinies.

Helaas, vijf gerechtspsychiaters hadden jaren nodig om tot een conclusie te komen die ze alle vijf wilden ondertekenen, opgejaagd als ze waren door die andere gedragsdeskundigen, die door de verdediging om een opinie waren gevraagd.

Zo eenvoudig was het niet met de blijkbaar flinterdunne marges tussen begrippen als psychopathie, schizofrenie, schizotypische persoonlijkheidsstoornis, geestesziekte, geestesgestoordheid en al die andere geleerde woorden en psychische fenomenen waarvoor geen vastomlijnde definities bestaan en die à la carte kunnen worden ingevuld.

De taaiste tegenstander van De Gelder was vanaf de eerste dag Roger Deberdt (1929) uit Ieper, de nestor van de forensische psychiatrie.

Enkele uren na de arrestatie van De Gelder zat Deberdt al mee in het verhoorlokaal.

Een man die zelden nooit door collega’s wordt tegengesproken en die almacht wordt toegeschreven, ook al durfde zijn vakgenoot professor Chris Dillen hem in de aanloop naar dit proces verdenken van achterhaalde ideeën en een flagrant gebrek aan updates in een ophefmakend interview in De Morgen van 1 februari 2013 met als titel “Gerechtspsychiater Deberdt loopt 15 jaar achter”.

(…)

Fragment uit het boek “Te gek om los te lopen”

 

Lees meer in één van onze vorige boeken…

VORIGE