Uit vorige geschriften 29 – Jan De Man bespeelt de volksjury als een harp

Geplaatst op door

(…)

Donderdag 16 oktober 2008.
Jan De Man, de advocaat van Yolanda, begint overtuigend.
In de beste Hans Rieder-stijl pleit hij dat de juridische kwalificatie fout is en Yolande nooit kan worden veroordeeld voor de moordpogingen.

Over de moord zelf hoeft hij niet te pleiten.
Yolande staat er niet voor terecht.

De Man beweert tijdens zijn vierendertig jaar balie nooit in zulk een negatieve sfeer te hebben moeten pleiten. Dat is uiteraard de schuld van de pers, van de aanklager en van de getuigen die Yolande vergeleken met een serpent, een spin, een heks, enzovoort.
“Zelfs gerechtspsychiater Dillen gebruikte dergelijke geladen woorden.”

Zoals Jef Vermassen het vroeger tijdens zijn processen deed, kraakt nu Jan De Man het onderzoek volledig af.
Ietwat opgewonden en in volkse taal maakt hij alles en iedereen belachelijk.
Zo te horen werd dit dossier tegen Yolande samengesteld door dwazen en onbekwamen.

Jan De Man heeft de gave een volksjury te kunnen bespelen als een harp.
Het is zijn plicht te proberen Yolande uit de klauwen van Justitie te halen.
“Ik zal bewijzen dat …”

(…)

Het requisitoir van aanklager Patrick Boyen kent geen enkel zwak moment.
Het moet lang geleden zijn dat een zaal Antwerpenaars aandachtig naar een Limburgse uitleg blijft luisteren.

In grote stijl noemt hij Yolande een femme fatale en een arglistig wijf dat Willy tot moord heeft gestimuleerd. Hij beschrijft haar als een gifspin die Willy eerst in bed en daarna in haar web heeft gevangen.

“Met de meest grove leugens heeft ze hem ertoe gebracht zijn vrouw te vermoorden. Dat is wat ons strafwetboek verstaat onder ‘arglistigheden en kuiperijen’ en daarom staat ze hier terecht.”

Binnen de vijfenzeventig minuten heeft hij het dikke dossier herleid tot een simpel en doorzichtig misdaadverhaal. “U zal straks de advocaten horen. Ik zeg u, leden van de volksjury, kijk naar de doden van hun cliënten en luister niet naar hun woorden.”

(…)

Willy pleit schuldig.
Toch blijven zijn advocaten anderhalf uur aan het woord.
De bezadigde Marc Bartholomeeusen en daarna de jongensachtige Len Augustyns hebben veel interessante dingen te vertellen, maar die hebben niets te maken met de bewezen schuld.

Wat beide pleiters brengen, had kunnen worden opgespaard voor het debat over de strafmaat.
Als de cliënt de schuld niet betwist, moet daarover dan worden gepleit tijdens het schulddebat?

Op dicteersnelheid krijgen we het hele verhaal te horen.
Ditmaal vanuit de invalshoek dat de brave mens Willy zodanig onder de indruk was van de duivelse Yolande dat hij, tegen wil en dank, een moord beging.

(…)

Fragment uit ons boek De Kracht van het Kwaad

Lees meer in één van onze vorige boeken…

VORIGE