Dossier Glazenwasser – Pleidooien – Ze hebben allemaal hun best gedaan


DAG 9 – Dinsdag 14 februari 2023


Sarah-Ann Reynaert (25) van het kantoor Kris Luyckx met een sterk eerste pleidooi voor het Hof van Assisen: klare taal, goede dictie, geen woord te veel of te weinig, heerlijk spreekritme, geen pathos. De nieuwe oogst smaakt naar nog.


A-typisch pleidooi van Kris De Nijn wat de waarheidsvinding aangaat en tijdverlies met zijn lezing over het geheugenverlies van Du Lion, een fenomeen dat al lang achterhaald was door de latere bekentenissen van Du Lion. *** Waarom moet daar nu nog over voorgelezen worden? Kon pleiter tijdens het proces zijn ei niet kwijt? Veel zal daarover niet te lezen zijn in de gazetten of op het internet. Behalve zijn gratuite insinuatie dat Du Lion nog andere moorden kan gepleegd hebben, met een listige verwijzing naar Knokke.


Jan Van Roy spreekt in toga warm over Michaël, zoon van mama Poppe die hij geregeld bezoekt in Antwerpen terwijl hij als student in Vorst woont. De band tussen de student en mama groeit langzaam maar wordt abrupt afgebroken als hij uit de klas wordt gehaald en moet horen dat mama gruwelijk werd vermoord.


Advocaat Florian Rousseau over de slechtheid van Du Lion na de moord op ‘Ons Eefke’. – ‘Hij houdt de familie in zijn greep door niet alles te zeggen.’ Lof voor dochter Vanessa: ‘Ze sprak vanuit een oerinstinct, ze voelde aan dat zij de laatste was die hem kon doen bekennen en zo is het ook gebeurd…’ Terecht merkte Florian op dat Du Lion veel vroeger had kunnen spreken.


De nieuwe Liesbeth De Vleeschouwer beschreef de laatste moord op Eve Poppe waarover nu, na 9.429 dagen, recht moet worden gesproken. ‘Hij is niet gekomen om Eva een schuld te laten afbetalen. Het geld stak nog in haar tas, er is niet eens over gesproken. Hij heeft haar geslagen, gestoken, gepenetreerd en hij gebruikte een condoom dat hij had meegebracht. Daarom anaal en vaginaal geen sperma teruggevonden.’ *** Liesbeth had uitgerekend dat Du Lion minder dan een kwartier later al in café Sinatra kon zitten om er opgebeld te worden door zijn vrouw. ‘En er was niets aan hem te zien…’


Aanklager Bjorn Backx rekwireerde uit zijn rijk repertoire en biechtte op dat hij er zélf niet goed van was geweest. Alleen al de gedachte hoe die vrouwen hebben afgezien.


De verdediging bij monde van Christian Clement kan daar niets tegenover stellen en probeert dat ook niet. ‘Maar ge hoeft Du Lion ook niet slechter voorstellen dan hij is. Is er omwille van zijn psychopathie geen verminderde toerekeningsvatbaarheid, vraagt Christian Clement, waarna hij een stapel papieren uitdeelt aan de jury, Hof, parket en collega’s waarin wordt opgesomd aan wat Du Lion NIET schuldig is. Wat er in dat document staat, weten we niet…
‘U mag, nee, u moet voor de nabestaanden tweemaal ‘ja’ antwoorden op de schuldvragen voor elk van de vier slachtoffers’.
‘Wij hebben al wat meer tijd gehad om de gruwel en de waanzin te laten bezinken, maar geloof mij: dit hakt er ook bij ons in. We dragen een toga maar daaronder loopt een mens.’


De deskundigen van de verdediging stelden bij Du Lion enige tot hoge mate van psychopathie vast.
‘Zonder dat krijg je niet uitgelegd wie hij is en waarom hij op een bepaalde manier reageert. Psychopathie is geen jas die je zomaar uit doet, dat draag je voor de rest van je leven met je mee. Die jas kan wel wat verkleuren of beginnen rafelen, maar je blijft hem wel dragen.’


Of Du Lion de slachtoffers nu eerst verkracht of eerst gedood en dan pas verkracht heeft, vindt hij bijzaak.
‘Om het even welke volgorde zal de dode dames niet opnieuw levend maken.’


Het Laatste Woord van een lijkbleke en bevende Du Lion stelt niet veel voor, tenzij een sneer naar zijn eerste advocaat die hem zou aangeraden hebben bij zijn verhaal te blijven.
Hoe dan ook, hij blijft erbij dat hij Ariane Mazijn en Eve Poppe eerst heeft verkracht voor hij hen wurgde en doostak, niet omgekeerd. ‘Ik heb eerst gesekst, dan gewurgd en dan doorgestoken.’ Als extraatje zegde hij dat zijn huidige advocaten altijd gezegd hebben dat hij alles moest vertellen dat hij zich kon herinneren. ‘Maar mijn vorige advocaat zei dat ik bij mijn verhaal moest blijven. Dat is altijd in mijn achterhoofd blijven hangen en daarom heb ik dingen verzwegen.
En tenslotte: ‘Ik heb stomme dingen gedaan, maar daar hebben de families niets aan…’


Dag 10


Sarah-Ann Reynaert (25) van het kantoor Kris Luyckx met een sterk eerste pleidooi voor het Hof van Assisen: klare taal, goede dictie, geen woord te veel of te weinig, heerlijk spreekritme, geen pathos. De nieuwe oogst smaakt naar nog.


A-typisch pleidooi van Kris De Nijn wat de waarheidsvinding aangaat en tijdverlies met zijn lezing over het geheugenverlies van Du Lion, een fenomeen dat al lang achterhaald was door de latere bekentenissen van Du Lion. *** Waarom moet daar nu nog over voorgelezen worden? Kon pleiter tijdens het proces zijn ei niet kwijt? Veel zal daarover niet te lezen zijn in de gazetten of op het internet. Behalve zijn gratuite insinuatie dat Du Lion nog andere moorden kan gepleegd hebben, met een listige verwijzing naar Knokke.


Jan Van Roy spreekt in toga warm over Michaël, zoon van mama Poppe die hij geregeld bezoekt in Antwerpen terwijl hij als student in Vorst woont. De band tussen de student en mama groeit langzaam maar wordt abrupt afgebroken als hij uit de klas wordt gehaald en moet horen dat mama gruwelijk werd vermoord.


Advocaat Florian Rousseau over de slechtheid van Du Lion na de moord op ‘Ons Eefke’. – ‘Hij houdt de familie in zijn greep door niet alles te zeggen.’ Lof voor dochter Vanessa: ‘Ze sprak vanuit een oerinstinct, ze voelde aan dat zij de laatste was die hem kon doen bekennen en zo is het ook gebeurd…’ Terecht merkte Florian op dat Du Lion veel vroeger had kunnen spreken.


De nieuwe Liesbeth De Vleeschouwer beschreef de laatste moord op Eve Poppe waarover nu, na 9.429 dagen, recht moet worden gesproken. ‘Hij is niet gekomen om Eva een schuld te laten afbetalen. Het geld stak nog in haar tas, er is niet eens over gesproken. Hij heeft haar geslagen, gestoken, gepenetreerd en hij gebruikte een condoom dat hij had meegebracht. Daarom anaal en vaginaal geen sperma teruggevonden.’ *** Liesbeth had uitgerekend dat Du Lion minder dan een kwartier later al in café Sinatra kon zitten om er opgebeld te worden door zijn vrouw. ‘En er was niets aan hem te zien…’


Aanklager Bjorn Backx rekwireerde uit zijn rijk repertoire en biechtte op dat hij er zélf niet goed van was geweest. Alleen al de gedachte hoe die vrouwen hebben afgezien.


De verdediging bij monde van Christian Clement kan daar niets tegenover stellen en probeert dat ook niet. ‘Maar ge hoeft Du Lion ook niet slechter voorstellen dan hij is. Is er omwille van zijn psychopathie geen verminderde toerekeningsvatbaarheid, vraagt Christian Clement, waarna hij een stapel papieren uitdeelt aan de jury, Hof, parket en collega’s waarin wordt opgesomd aan wat Du Lion NIET schuldig is. Wat er in dat document staat, weten we niet…
‘U mag, nee, u moet voor de nabestaanden tweemaal ‘ja’ antwoorden op de schuldvragen voor elk van de vier slachtoffers’.
‘Wij hebben al wat meer tijd gehad om de gruwel en de waanzin te laten bezinken, maar geloof mij: dit hakt er ook bij ons in. We dragen een toga maar daaronder loopt een mens.’


De deskundigen van de verdediging stelden bij Du Lion enige tot hoge mate van psychopathie vast.
‘Zonder dat krijg je niet uitgelegd wie hij is en waarom hij op een bepaalde manier reageert. Psychopathie is geen jas die je zomaar uit doet, dat draag je voor de rest van je leven met je mee. Die jas kan wel wat verkleuren of beginnen rafelen, maar je blijft hem wel dragen.’


Of Du Lion de slachtoffers nu eerst verkracht of eerst gedood en dan pas verkracht heeft, vindt hij bijzaak.
‘Om het even welke volgorde zal de dode dames niet opnieuw levend maken.’


Het Laatste Woord van een lijkbleke en bevende Du Lion stelt niet veel voor, tenzij een sneer naar zijn eerste advocaat die hem zou aangeraden hebben bij zijn verhaal te blijven.
Hoe dan ook, hij blijft erbij dat hij Ariane Mazijn en Eve Poppe eerst heeft verkracht voor hij hen wurgde en doostak, niet omgekeerd. ‘Ik heb eerst gesekst, dan gewurgd en dan doorgestoken.’ Als extraatje zegde hij dat zijn huidige advocaten altijd gezegd hebben dat hij alles moest vertellen dat hij zich kon herinneren. ‘Maar mijn vorige advocaat zei dat ik bij mijn verhaal moest blijven. Dat is altijd in mijn achterhoofd blijven hangen en daarom heb ik dingen verzwegen.
En tenslotte: ‘Ik heb stomme dingen gedaan, maar daar hebben de families niets aan…’



De man aan wie niets te zien was

Sarah-Ann Reynaert pleit in opdracht van de ex-man en zoon Maria ‘Mia’ Van den Reeck (46).
-‘De familie heeft het er ontzettend moeilijk mee dat het strafdossier over haar moord vernietigd werd door een administratieve vergissing.’
Sarah-Ann las een aangrijpende brief voor van de zoon van Mia, die wegbleef van het proces.
We horen dat hij al vijf maanden door India reisde toen hij hoorde dat zijn moeder was vermoord. ‘Voor ik vertrok had ik nog gezegd ‘mama, hou je sterk en ik zie je over vijf maanden. Ik heb ten minste nog afscheid kunnen nemen, maar het was wel voor altijd.’
Zijn vader was, volgens sommigen, de schuldige.
-‘Dat kon niet zijn, daar was ik zeker van.’
-‘Dat zijn naam gezuiverd werd voordat hij dement werd, is een goede zaak geweest.’
-‘Ik heb jarenlang gedacht aan een passionele daad van een misschien een nieuwe relatie van mijn moeder. Maar het bleek een lukrake moord, gepleegd door een vunzige ruitenwasser. Verkeerde plaats, verkeerde moment. Elke vrouw kon het slachtoffer zijn.’


Om de stoet volledig te maken, volgden nog overbodig geworden pleidooien van Chris De Nyn, Jan Van Roy, Floris Rousseau en Liesbeth De Vleeschouwer, allen gestuurd door de zoon en de zus van Eve Poppe. Vanzelfsprekend hebben zij het eveneens over het geveinsde geheugenverlies van de beschuldigde. Iets wat hij volhield tot een enkele dagen geleden toen hij plots bekende dat hij Eve in de val had gelokt en haar met voorbedachten rade had gedood.
Chris De Nyn: ‘Toch blijven er vragen. Wat is er precies gebeurd, heeft ze veel pijn gehad, wat waren haar laatste woorden?’
Liesbeth De Vleeschouwer: ‘Eve Poppe werd gewurgd met een koord en kreeg twaalf snij- en messteken. Ze werd verkracht toen ze zich niet meer kon verweren, toen ze stervende was of reeds overleden. U zei in uw verhoor op de eerste dag van dit proces dat u niet zo ziek was, maar dat bent u wel. Na de moord ging u op café, zoals elke vrijdagavond. Onvoorstelbaar hoe snel u die knop kunt omdraaien en uw gewone leven terug kunt opnemen. Uw vrouw heeft nooit iets aan u gemerkt.’


Uit het krachtige requisitoir van openbaar aanklager Bjorn Backx.
-‘Du Lion draagt een verpletterende verantwoordelijkheid in de dood van die vrouwen, die geen vlieg kwaad zouden doen.’
-‘En aan de dames hier: het had ieder van u kunnen zijn.’
-‘Vier onschuldige vrouwen die geen enkele band hadden met Stephaan Du Lion werden op beestachtige wijze door hem afgeslacht.’
-‘Deze zaak heeft onze samenleving door elkaar geschud en laat niemand onberoerd.’
-‘Hij heeft een spoor van menselijk leed nagelaten, niet alleen bij de families van de slachtoffers, maar ook bij zijn eigen familie. Daarvan hebben we de sporen hier gezien.’
-‘Wat hij deed, deed hij puur uit lust als seksueel roofdier, dat in de jaren tachtig al twee keer veroordeeld werd voor twee aanrandingen.’
-‘De vrouwen konden hem als dader aanduiden, hij kwam in de gevangenis terecht.’
-‘Dat zou hem niet meer overkomen, daarom heeft hij zijn volgende slachtoffers gedood.’


Ruim 20 jaar bleef hij onder de radar, tot in 2018.
-‘Na een veroordeling voor diefstal in 2015 was zijn DNA in de centrale databank terecht gekomen.’
-‘Zo werd een match gevonden met een spermaspoor op de dijen van Ariane Mazijn.’
-‘Als die match er niet was geweest, dan ad hij zijn leven gewoon verder gezet.’
-‘Het was zijn goed recht niet te spreken maar precies daardoor werden onschuldige mannen lange tijd verdacht.’


De aanklager gelooft niets van een geheugenverlies bij Du Lion.
-‘Hij weet perfect wat er gebeurd is, maar hij houdt de details voor zich.’
-‘Waarom? Uit machtsgevoel? Om meester van de situatie te blijven? Of uit schaamte omdat de details te gruwelijk zijn.’