Dossier Ferre – Het begin van een droevig verhaal

Geplaatst op 14/12/202024/08/2022 door Gust Verwerft

Achter de gevels van Vlaanderen.

Woensdagochtend woensdag 15 maart 2017.
Het is iets na 5 uur,
Zwevegem slaapt nog.

Minister A. De Taeyestraat
belt de alleenstaande Ann Vandekerckhove (1974) naar de hulpdiensten.
“Ik kom wakker en ik zie dat mijn zoontje niet meer beweegt.”
“Hij slaapt naast mij, op de zetel.”
“Hij ziet er grauw uit en ik zie lijkvlekken op zijn benen.”
“Hij is negen jaar, Ferre heet hij.”
“Nee, mijn beroep is verpleegster.”

Het is niet haar enige telefoontje.
Aan begrafenisondernemer Cederic Messiaen vraagt ze meteen te komen en het jongetje mee te nemen. Een probleemkind.
“Ferre is overleden in zijn slaap.”

Ze belt ook naar Menen, naar haar ex Kenny Dewerchin (1984).
“Hij is dood, hij lag dood…”

Iedereen begint naar iedereen te telefoneren.
Er is veel volk op komst naar het sterfhuis.

Loeiende sirènes
Opzij, opzij, opzij…

De hulpdiensten zijn er snel.
Ze vinden het verdacht dat het lijk van het jongentje al gedeeltelijk stijf is.
“Nee, we kunnen hem zo niet meenemen.”
“Dat is een verdacht overlijden.”
“We moeten de politie opbellen.”

De reactie van Ann klinkt brutaal.
“Is dat echt nodig? Ge kunt hem toch meenemen en daarna bellen?”

“Zo veel vuilnis dat ik de vloer niet meer zag”

Het is 5u14
De MUG van het CIC West-Vlaanderen meldt een verdacht overlijden bij de politie.
Een eerste patrouille vertrekt.

Hoofdinspecteur Kevin Strobbe is er als eerste.
“Het was zogoed als onmogelijk om naar binnen te gaan langs de voordeur.”
“Overal vuilnis, ik zag zelfs de vloer niet meer.”
“In de woonkamer, hetzelfde beeld, overal afval.”
“Je kon er niet draaien of keren.”

Tussen die bergen rommel, in de deuropening van de woonkamer, staat Ann.
Roerloos, gelaten, zonder enige zichtbare emotie.

Bovenop het vuil, een dood kind

Wat verderop, op een soort matras, bovenop het vuil, ligt een dood kind.
Het draagt enkel een groene boxershort.

“Een geur van ether viel mij op.”
“De walm kwam zeker van die vrouw.”

De ambulanciers doen een CO-meting.
Die is negatief.
“Dus zeker geen CO-vergiftiging.”

Agenten Hans Vandenbossche en Matthias Callens op rondgang in de woning.
Ze maken foto’s.
Overal die indringende geur van ether.
En verschillende flesjes ether.

“Dood, de ogen gesloten”

Inspecteur Hans Vandenbossche stelt een pv van vaststelling op.

“Het lichaam ligt op de rug, schuin op een slaapbank.”
“Beide armen gestrekt naast het lichaam, polsen gebogen.”
“Schouders opgetrokken.”
“Het onderlichaam ligt op de linker heup.”
“Beide benen opgetrokken, het rechterbeen rust op het linkerbeen.”
“Ogen gesloten.”

“Uit de gesloten mond komt een donkerrode substantie.”
“Blauwzucht uit oren en lippen.”
“We zien lijkvlekken.”
“Striemen zichtbaar onder de knieën.”
“Op het rechterbeen ter hoogte van de buitenzijde en op het linkerbeen aan de binnenzijde en voorzijde van het been.”

“En de honden, wat met de honden?”

Al deze constataties volstaan om Ann gerechtelijk te arresteren.
“We noteren 5u20.”
“Betrokkene zegt ons spontaan dat ze er niks kan aan doen wat er gebeurd is
en dat ze al maanden kampt met een zware depressie.”

“Ze zegt dat ze de vader van Ferre heeft verwittigd
en dat die gezegd heeft dat het OK was en dat hij morgen zou terugbellen.”

“Tijdens ons gesprek valt de indringende ethergeur op.”
“Tijdens het aanbrengen van de handboeien vraagt ze wat er gaat gebeuren met haar honden.”