Er was eens een congres over Advocaat en Media …
… en ze dronken een glas en allicht blijft alles zoals het was

Vanaf nu wordt alles anders. Een heus congres over de relatie Advocaat en Media. Veel schoon volk, mooie driedelige pakken, ietwat verouderde dassen en pochetten, blinkende schoenen, bedwelmende aftershaves en parfums, veel VIPS en babes. Een eer voor ons om er bij gevraagd te worden, uitzonderlijk.


Dat krijgen ze nooit meer bijeen. Twee advocaten, twee magistraten, twee journalisten. Iedereen op hoog intellectueel niveau. Over de parachutemoord, over Bart De Pauw, over de Reuzegommers. En – zonder hun namen te noemen – over Jef Vermassen, Johan Platteau, Walter Damen en anderen die nogal veel in de media worden opgevoerd. Alsof de afgunst van de muren druppelde. Interessant en goed gemodereerd debat daarover met John Maes, Rosalie Pieters, Rob Hobin, Ine Van Wymeersch, Philip Heymans en #metoo Christine Mussche. Hun visies waren niet altijd de mijne.

A seat with a view en een straffe madame.

Indra De Witte, hoofdredacteur/trice van Het Belang van Limburg, deed het goed als moderator door een debat tussen mensen met opvallend gelijklopende meningen toch spannend te houden, anderhalf uur lang.


Waar blijft de champagne? En het kamerorkest?

Er werden schone redevoeringen gehouden, zonder al te veel juridisch jargon, met amper hier en daar een Latijns woord en een lang citaat, uit de mond van de vrouw van Obama, gekaderd door Jan De Man, als de numero uno van de Antwerpse advocaten, toch minstens bij de strafpleiters. Met beken champagne achteraf.

Er werd een aardig stukje nagepraat, de dorstigen werden royaal gelaafd en de hongerigen met lekkere liflafies gespijsd.

Zo veel interessant volk, dat krijgt ge nooit meer bijeen. Mannen met naam en faam en invloed en vastbesloten te waken over de plichtenleer van de advocaat. Als alle en nieuwe reglementen en wetten worden toegepast, dan mag geen enkele advocaat zijn mond nog open doen tegenover een journalist. De theorie en de praktijk.

Het congres is al een tijdje bezig en wat zien we: nu zit Fatma Taspinar al naast Jan De Man. Die zien we binnenkort dus op tv.

Zes handen maar goddank niet op dezelfde buik: John Maes Esq, Jan De Man Esq en Rob Hobin Esq.

Uiteraard: Fatma Taspinar uit ons Lier. Al fan sinds haar eerste verschijning op tv. En nog altijd.

Anne Marie De Clerck, ooit op het kantoor Van Steenbrugge maar al langer met een eigen kantoor en een goede kalandizie. Als ik ooit een moord pleeg of erger, dan laat ik me door haar verdedigen. Want ik vertrouw haar.

Jonge vrouwelijke advocaten zijn altijd goed gekleed en ruiken lekker, dat was vroeger niet zo. Samen met de Gentse advocate Liesbet Noens die ik eerder al hoorde en zag op het Hof van Assisen.

De beste champagne stroomde bij beken en maakte de tongen snel los wat de journalisten menige primeur opleverde.

Uit de Vlaamse Canon: Philip Heymans, Rosalie Pieters en John Maes, gekend uit het epos De Pauw en de tragedie Julie Van Espen.

Dat is geen kledij uit de E5-mode of AtlasForMen. Om zo’n kostuum te kunnen kopen, moet ik drie maanden werken en niet eten.

Een historisch portret, maar de acteurs weten het zelf nog niet.

De VIPS nemen een plaspauze, seffens komen ze terug.

De eersten waren ook de laatsten.

Altijd aan de goede kant van de geschiedenis. Vanaf nu in alle serieuze winkels en op het internet www.assisen.be