(20) – Dit schreven wij in 2001 …

Geplaatst op door

In 2001,
bij de start van het eerste proces
in Antwerpen
tegen Ronny Van Crombruggen,
schreven wij
online op www.assisen.be

Nieuw verhaal uit kroegen van groot verdriet

Vera (39) had nu betere vrijer

Mes als laatste argument

ANTWERPEN – Ronny Van Crombruggen (40) staat niet meer terecht voor moord op zijn lief Vera De Lathouwer (39). Het verwijt werd afgeslankt tot doodslag. Of liever, doodsteek. Leeggebloed na vier diepe steken in de borst en in de hals. Vera heeft de steken willen afweren. Haar duimen waren afgesneden. Men vond haar naakt, de benen open. Haar studio, vijf hoog, in de Carnotstraat was een bloedbad.

GOEDGELOVIG – Brave Vera wilde al vlug breken met Ronny.
Ze vond hem een bruut en een profiteur.
Een slechte vrijer was hij ook, volgens haar.
Bij de keurige Guy vond ze alles wat zwerver Ronny haar niet kon geven.
Ronny had als leegganger boven café Het Koetsierke gewoond, in het Statiekwartier.

ROZE – Dit erotische verhaal speelt zich af in de Antwerpse uitgaansbuurt: café Het Koetsierke, café Breda, café Franklin. Vera werkte er in een goedbefaamde keurslagerij op het Astridplein. Het dossier brengt een aaneenschakeling van vrijscénes. Benieuwd hoe de stugge voorzitter Luc Van Leuven ermee omgaat. Durven de advocaten Jo De Meester en Lili Verjauw de dingen bij naam noemen?

GEEN DRANK – Ronny was een nachtvlinder. Hij dronk zelden. Vera ging bijna dagelijks uit, na haar werk. Ze zagen zelden daglicht. De hond deed zijn gevoeg in de badkamer. Vera danste graag. Ze dronk geen alcohol, kon goed vrijen en kende alle varianten.

VERKRACHT– In zijn eerste versie beweerde hij dat hij Vera met een mes stak terwijl ze hem oraal bevredigde. “Pijpen”, staat er in het pv van de Antwerpse politie. Het kan zijn, want er werd sperma in haar mond en maag gevonden. Hij beweert dat Vera “het” deed zonder dat hij het wilde. Een omgekeerde verkrachting. Het zou hem woedend hebben gemaakt.

BREUK – “Seks is het enige dat Ronny interesseert”, zo had ze zich vroeger al beklaagd. Allicht heeft Ronny haar die nacht oraal verkracht en daarna doodgestoken omdat hij besefte dat de breuk voorgoed was. We schrijven zaterdagochtend 18 maart 2000.

DANSEN – Vera had iemand anders. Dat staat vast. Ze ging geregeld uit met mannen. Ronny wist het. Hij voelde het aan de manier waarop ze danste. Zoals nu weer, met Guy.

SLAGEN – Ze ging vroeger weg op haar werk. Zo kon ze in Het Koetsierke iets gaan drinken met Guy. Ronny zag hen. Er vielen harde woorden. Zelfs slagen! Guy nam dat niet. “Als ge nog éénmaal Vera slaat, krijgt ge met mij te doen.”

DRIE – Guy hoopte dat Vera samen met hem een flatje zou huren. Niet meer in die beruchte building in de Carnotstraat. Vera wilde niet. Ze wilde dat Ronny het opstapte. Zo kon Guy bij Vera komen wonen. Ronny weigerde.

FINALE – Vrijdagavond 17 maart 2000 begon de laatste episode. Ronny stond Vera op te wachten aan haar werk. Stalking, zoals hij vaak deed. Hij trok met haar naar Het Koetsierke. Guy was er ook. Het kon niet anders.

VRAGEN – Het was vragen om problemen. De problemen zijn er gekomen. Laat op de avond wilde Ronny dansen met Vera. Ze deed het, met tegenzin. Geen sprake van plakken of kussen. Met Guy danste ze wel innig. Ten slotte begreep Ronny dat hij het koppel beter alleen liet.

WACHTEN – Ronny trok naar de eenkamerflat van Vera en ging op bed liggen. Het was al ochtend toen Vera thuiskwam. Guy had haar begeleid tot aan de gekende krantenwinkel, hoek Astridplein en Statiestraat. Van daar tot in de Carnotstraat was het een paar minuutjes lopen. Een halfuur later was ze dood.

EROS – Over het hoe en het waarom, geeft Ronny Van Crombruggen tegengestelde versies. Wellicht komen er nog bij. Deze vertellingen kunnen onverkort dienen als scenario voor goedkope erotische laatavondfilms. Aanklager Patrick Boyen had het niet gemakkelijk om ze in een deftige akte van beschuldiging te gieten.

Dit schreven we
NA het proces in 2001

Ronny Van Crombruggen geeft toe:
“Geen zelfmoord, ik heb Vera willen doden!”

Is 30 jaar wel lang genoeg?

Volksjury vindt het jammer
dat levenslange opsluiting niet kan

Laatste woorden van beschuldigde:

“Ik denk nog iedere dag aan Vera. Ik heb haar gedood. Ze heeft dat niet verdiend. Ik moet gestraft worden.”

1
Leegloper Ronny Van Crombruggen (40) uit Kapelle-op-den-Bos, werd na een kort beraad door de Antwerpse volksjury veroordeeld tot 30 jaar. Dit is de maximumstraf voor doodslag. Men wilde hem levenslang achter de tralies stoppen. Dit kon niet. Hij stond immers niet terecht voor moord. Na vijf verwarde procesdagen was nochtans iedereen ervan overtuigd dat Ronny gereed zat om Vera De Lathouwer (39) af te maken. Wel voorbedachtheid en wel moord. Het Hof verkoos echter deze verzwarende schuldvraag niet te stellen. Een eindejaarsgeschenk waarop deze beschuldigde geen recht had.

2
Met zijn IQ van 126 had Ronny vanaf de eerste dag begrepen dat de maximumstraf zou worden opgelegd. Niemand wilde iets geloven van zijn verhaaltjes over de manier waarop Vera aan vier diepe steekwonden zou bezweken zijn.

3
Stervend zou ze nog gefluisterd hebben dat ze hem zo graag zag. Hij zou tilt geslagen zijn nadat Vera zichzelf een mes in het hart had gestoken!
“Ze wou niet meer verder leven na de ruzie met haar kinderen”, beweerde hij.

4
Ronny wilde het mes uit haar borst trekken.
Vera vocht terug.
Hij werd daarbij zo woedend dat hij haar nog drie diepe steken gaf.
“Ik besefte niet meer wat ik deed.”
Hij heeft deze fabeltjes niet te vaak opnieuw verteld tijdens het proces.

5
WAAROVER MEN NIET SPREEKT

Het duurde drie dagen voor het thema van de orale seks door voorzitter Luc Van Leuven werd aangesneden.
Het is de rode draad in dit proces.
Kan het zonder dat de andere het wil en hoe reageert men daarop?
Het zou zelfs het motief van de afslachting zijn geweest.
De voorzitter voelde dat jury en publiek hierover klare taal wilden horen.

6
Hij vroeg zonder omwegen aan alle mannen uit het leven van Vera of ze orale seks met haar hadden gehad.
Sommigen moesten er eens goed over nadenken.
“Ja, vaak” klonk het meestal onverstoord.
Volgens de beschuldigde zou Vera hem ongewild hebben gepijpt en daarom was hij woedend geworden.

7
Ronny voelde dat er op dit proces geen goed woord over hem zou te horen zijn.
Hij hield de eer aan zichzelf.
Zijn advocaat Jo De Meester kreeg de wenk niet te pleiten over de schuld.
Het is lang geleden dat zoiets nog gebeurde.
Tot wanhoop van tientallen schoolmeisjes.
Ze zaten al dagen gulzig te luisteren naar de aangekondigde erotische verhalen over de eindeloze vrijages van Vera en Ronny.
Deze klassen zouden uitgestuurd zijn om er een “opstel” over te maken.

8
Advocaat Jo De Meester stond recht om te zeggen dat Ronny schuldig was en dat hij, de uren na de doding, totaal ontredderd was:
“Dat was de echte Ronny. Daarna heeft hij opnieuw een masker opgezet.”

9
Misschien best dat er niet gepleit werd door de verdediging.
Het pleidooi in naam van het slachtoffer had het publiek tot tranen toe bewogen.
Raak hadden Christel Peeters en Lili Verjauw beschreven wat de familie van Vera De Lathouwer tot op vandaag moet doorstaan.

10
De twee grote zonen van Vera blijken totaal ontredderd.
Ze willen niet geloven wat ze lezen over hun moeder.
Voor hen was Vera een toffe kameraad die ze iedere week bezochten en die altijd een attentie voor hen had. Zelf verbleven ze bij hun vader, een politieman.

11
Deze twee jongens, nu 17 en 15 jaar, hebben het verlies van hun moeder nog niet aanvaard.
Ze hoorden de laatste zondag hoe Vera en Ronny ruzie maakten.
Moeder had hen stilletjes gerust gesteld.
“Volgende keer zal hij hier niet meer zijn. Ik heb hem gevraagd weg te gaan.”

12
Helaas, de volgende zondag was Vera dood.
De jongens hebben veel gehoord en gelezen over het intieme leven van hun moeder en haar vele, vlugge vriendschappen.
Het beeld van hun altijd blije moeder, werd uit hun geheugen gewist.

13

HET WAS GEVAARLIJK

Men moet durven toegeven dat Vera gevaarlijk leefde.
Na haar gebarsten huwelijk, heeft ze vele mannen gekend.
Ze kon niet tegen eenzaamheid.
De meeste van deze vrienden werden naar de zaal gehaald.
Ze konden niet anders dan toegeven dat ze graag vrijden met de frisse Vera.
Vriendschappen konden met haar nooit lang duren:
“Omdat ze zo grillig was en omdat ze altijd betere minnaars zocht.”

14
Een nauwgezette bewoner van het gebouw waarin Vera de kleinste studio huurde, vond het “niet betamelijk” dat ze Vera in de gang zo vaak met andere mannen zag.

15
Zoals verwacht hebben de diensters uit café Breda en Het Koetsierke op de getuigenstoel gezwegen wanneer het kon. Ze hebben slechts gesproken wanneer ze ertoe gedwongen werden. De geheimen die hangen over deze gekende pleisterplaatsen voor marginalen, bleven overeind.
Zelfs de godin Justitia kan deze professionele diensters de bek niet openbreken.

16
Het rekwisitoor van aanklager Patrick Boyen was volledig én verpletterend.
Als in een betere volksroman beschreef hij de opeenstapeling van mislukkingen van een asociale figuur als Van Crombruggen.

17
De aanklager maakte van het leven van het slachtoffer geen heiligenverhaal.
Vera had haar zwakheden.
Het was haar recht met haar lichaam te doen wat ze wilde.
Ze deed niemand kwaad.

18

Na zulk rekwisitoor is zwijgen het enige verstandige dat een verdediging kan doen.

De voorzitter had deze ontknoping niet verwacht: “Ja, maar, gaat u dan niet pleiten?”, vroeg hij aan Alexia Wolters die, naast Jo De Meester, zo haar best had gedaan.
Nee, er viel niets meer te zeggen.

19
Zelfs Ronny Van Crombruggen, weggestopt in zijn zware winterjas, vond dat pleiten niet hoefde.
Hij maakte wel gebruik van zijn recht op het laatste woord: “Ik denk nog iedere dag aan Vera. Iedere dag. Ze was goed. Ze was lief. Ik heb haar gedood. Ze heeft dat niet verdiend. Ik moet gestraft worden.”

20
Dat vond de volksjury ook. Binnen het halfuur waren alle formaliteiten voorbij.
“Schuldig”, klonk het.

21
De volgende dag heeft de verdediging geprobeerd om de straf iets af te zwakken:
-“Omdat Vera toch alweer een nieuwe relatie had en wellicht alles deed om Ronny buiten te pesten.”
-“Waar moest hij naartoe?”
-“Opnieuw naar het Leger des Heils?”
-“Het was zo gevaarlijk wat ze deed.”

22
Gevaarlijk?
Misschien.
Kon Vera echter weten dat de “sukkelaar” die ze een paar weken geleden in huis had gehaald, vastbesloten was om een nieuwe nederlaag met de dood af te straffen?

23
“Ge zult van mij nog horen. Het ergste eerst!”
Tientallen malen heeft Ronny dit dreigement herhaald toen hij uit het kleine Kapelle-op-den-Bos vluchtte, richting Antwerpen.
Om er een nieuw leven te beginnen.
Een leven vol nieuwe mislukkingen.

Beschuldigde, sta op

door Gust Verwerft (december 2001)

“Hebt ge nu uw gelijk bewezen, Ronny?”

“Ik kan niet geloven dat het typetje dat gij op uw proces gespeeld hebt de echte Ronny Van Crombruggen is. Het kan niet zijn dat iemand zo slecht, zo rauw, zo onverbeterbaar is dan gij u hebt willen voordoen.

Zelfs op uw proces hebt ge iedereen willen belachelijk maken of kwetsen.
Tot in het diepst van hun ziel.

Uw moeder komt dat nooit meer te boven.
Uw vader hebt ge nagetrapt zoals ik dat nooit iemand in deze zaal heb weten doen.

Ge hebt oorlog gevoerd tegen alles en iedereen.
Ge hebt natuurlijk grandioos verloren.

Ik kan u ergens begrijpen, Ronny.
Gij spuwt op uzelf.
Ge weet dat ge u als mens tot nul hebt herleid.
Ge wilt uzelf vernietigen.

In deze vernietiging sleurt ge de anderen mee.
Ge wilt dat anderen zich levenslang mee schuldig voelen aan uw ondergang.

Door u te gedragen als een grote schoelie wilt ge bewijzen dat uw ouders u als zwart schaap verkeerd hebben opgevoed.
De dood van Vera moet ook hun schuld zijn.

Uw schuld en uw slechte naam moeten de hele familie kapot maken.

Uw wraak heeft uw familie inderdaad dodend getroffen.
Uw opzet is geslaagd, Ronny.

Ge denkt dat ge uw grote gelijk bewezen hebt.
Door uw schaamteloos verleden en door uw afstotend gedrag op het proces hebt ge de maximumstraf gekregen, Ronny, en niet omdat ge Vera hebt doodgestoken.

In dit passioneel drama was men bereid te aanvaarden dat Vera ook een klein beetje schuld had aan uw laatste, fatale uitbarsting.

Ik hoop dat ooit de dag komt dat ge uw grote ongelijk zult inzien en dat uw afgunst op het succes van uw zussen zal opgedroogd zijn.
Die dag zult ge een spijtbrief sturen naar uw moeder en naar uw vader.
Moeder zal het geloven! Uw vader niet.
Dat wordt uw zwaarste straf.”