ANTWERPEN/woensdag/10/12/2014 – Bruno De Buyzer moet een heel slechte mens zijn, als ge de getuigen hier bezig hoort en als ge de gazetten leest. Waar gaan ze ooit verzachtende omstandigheden gevonden worden om hem weg te houden van de maximumstraf voor doodslag, als het tijdens de finale al geen moord wordt?

Om het allemaal nog erger te maken was er vandaag veel drukte rond een telefoontje van Marc Thys aan slachtoffer Ilse Bafcop (42) vlak voor de feiten.
Was dat misschien de echte reden dat De Buyzer zijn vriendin had dood geslagen?
Ja, volgens Het Laatste Niefs.
Nee, volgens De Buyzer himself.

-“Ja, er was eventjes een telefoontje van iemand toen ik bij Ilse was.”
-“Maar ik wist niet van wie.”

What you see is not what you get

Zo te horen uit de mond van vrienden en mensen die het kunnen weten, kende Ilse alles van datingsites, de virtuele liefdemaker.
-“Ze kon niet alleen zijn.”

Vandaag passeerden hier een tiental gekende ex-partners van Ilse. Van alle geuren, kleuren en formaten.
Inderdaad, ze kon niet alleen zijn.
De meeste van die aanbidders en lovers had ze via datingsites leren kennen.

Zo te horen, duurden de relaties nooit lang en waren ze waren altijd in goede verstandhouding uit elkaar gegaan en waren de vriendschappen gebleven.
-“Het duurde zelden een maand of ze woonden samen.”
-“Ze leefde viermaal sneller dan haar partners.”
-“En dan was er een ex-klasgenoot, Bruno De Buyzer.”
-“Vanaf toen kantelde haar leven. Er was de periode VOOR en de periode NA De Buyzer.”

Een permanent aan/uit.
Wel tienmaal liet ze de sloten van haar flat veranderen.
En telkens eindigde het ermee dat ze een sleutel aan Bruno gaf.

Met Luc Timmermans had ze gesproken over de gewelddadigheden van Bruno.

-“Hij had ermee gedreigd haar kapot te maken als ze bij hem zou weggaan.”
-“Ik zei dat ze moest opletten, maar ze dacht dat ze hem kon veranderen.”

En toen was het de beurt aan Marc

Begin juni 2012, een maand voor haar gewelddadige dood, had Ilse op een datingsite Marc Thys gevonden.
Er volgden snel verschillende ontmoetingen.
Ze spraken bij Marc af aan de kust.
Daarna nodigde hem Marc voor een feestje bij haar thuis in Mechelen.

Marc Thys:
“Ik was toen als laatste gebleven om nog wat te praten.”
-“Plots verstijfde ze.”
-“Ze leek echt bang, toen ze zei dat er iemand in haar tuin een sigaret stond te roken.”
-“We hebben de politie gebeld, maar er was niemand meer.”
-“Ilse wou niet alleen in haar gelijkvloerse flat blijven.”
-“Ze  is met mij naar de kust vertrokken.”

Het moet zijn dat Bruno zijn rivaal goed in de gaten had gehouden want Ilse kreeg nog een sms’je met een veelzeggend “Als die janet u laat vallen, zal ik er voor je zijn.”

Op de zitting antwoordde De Buyzer dat hij inderdaad de man was die in de tuin stond.

Het laatste gesprek was het meest rare gesprek

Donderdag 5 juli 2012, de dag van de fatale brutaliteiten.
Marc belt nog enkele malen met Ilse.
-“Het was een raar gesprek.”
-“Ze antwoordde naast de kwestie, alsof haar aandacht door iets werd afgeleid.”
-“Ik heb daarom later nog eens teruggebeld.”
-“Ja, dat was om 20u55.”
-“Een opvallend kort gesprek.”
-“Ze zegde enkel dat ze me over twee minuten zou terugbellen.”
-“Ik had het gevoel dat er iets niet klopte.”
-“Ze klonk zo gespannen, zo had ik haar nog nooit gehoord.”
-“Daarom antwoordde ik dat ik onmiddellijk naar haar zou komen.”
-“Ik weet niet of ze dat gehoord heeft want de verbinding werd verbroken.”

Marc haastte zich naar Mechelen.
Voor de deur van Ilse zag hij politie en was de buurt afgeschermd.

“Hij had haar eerst geestelijk kapot gemaakt”

De familie van Ilse Bafcop bracht een pakkende analyse over hoe allesvernietigend de relatie was tussen de zachte Ilse en de ruige Bruno De Buyzer.

Evelyn Bafcop, zus:
-“Ilse was mijn zus niet meer op het einde.” 
-“Bruno had haar volledig in zijn greep.”
-“Ze zette een masker op naar de buitenwereld, maar vanbinnen was ze een emotioneel wrak.”
-“Hij heeft haar volledig kapot gemaakt, zowel psychisch als fysiek.” 

Lea Spinoy, dochter van een Mechelse burgemeester, rustend magistraat, haar adoptieve moeder:
-“Ik en mijn inmiddels overleden echtgenoot Marc hebben haar bij de geboorte geadopteerd.”
-“We waren de gelukkigste ouders en hebben een schat van een kind gehad.”
-“Ze studeerde goed en heeft ons op alle vlakken voldoening gegeven.” 

Later adopteerden ze ook nog Evelyn.
Beiden kenden een gelukkige jeugd en hadden van hun adoptie nooit een probleem gemaakt.

“Wij waren de gelukkigste mensen”

Mama Lea snikt:

-“Ilse wilde weten vanwaar ze kwam. Waarom ze werd afgestaan? Was haar ongehuwde alleenstaande moeder een marginale vrouw? Het verklaart voor een deel haar verlatingsangst.”
–“Nadat we hen verteld hadden dat ze adoptieve dochters waren, vonden we ‘s avonds twee hartvormige briefjes.”
-“Ilse schreef: Nu ik dit weet, zie ik jullie nog liever.”

Evelyn had geen behoefte om haar biologische ouders te vinden.
Ilse wel.

In 2010 ontmoette ze haar biologische moeder Annie Vercammen en haar halfzus.
Biologische moeder Annie:
-“Ik ben supergelukkig dat ik haar mocht kennen.”
-“Het was echt een schatje.”

De trage weg terug

Ilse had van 1994 tot 2003 een relatie met Gaëtan.
-“Dat is de vader van haar dochter Robin.”
-“Na de scheiding geraakte Ilse ietwat op de dool.”

Lea:
–“Haar grootste bekommernis van dan af was het vinden van een nieuwe partner, zodat ze terug een gezin kon hebben. Dat ze terug die warmte had voor haar en Robin.”
-“Ze heeft verschillende relaties gehad, maar het is haar niet gegund geweest.”
-“Ilse kon echter niet alleen zijn. Ze had het daar echt moeilijk mee.”

Dat was één van de redenen waarom ze bij Bruno bleef, ondanks zijn gewelddadige aard.
-Haar familie zag de blauwe plekken en de uitgerukte plukken haar.
-“Ilse besefte dat ze met hem moest breken voor het te laat was, maar het lukte haar niet.”
-“Ze bleef hopen dat ze hem kon veranderen, maar ging zelf ten onder aan spanningen.”

Evelyn:
–“Op het einde was ze niet meer dezelfde.”
-“Ze was niet meer spontaan en goedlachs zoals vroeger en werd steeds magerder.”
-“Ze had nog weinig sociale contacten.”
-“Ze was geïsoleerd en zat gevangen.”

De beschuldigde bood na haar getuigenis zijn verontschuldigingen aan.
–“Het spijt me enorm dat ik je zus heb afgenomen.”
-“Ik blij dat Robin nu bij jou woont.”
-“Dat is echt de beste plaats voor haar en ik weet dat je goed voor haar zult zorgen.”

Men zegge het voort.