Paul Bekaert weet wat er gaat gebeuren…

Geplaatst op 31/07/202105/09/2022 door Gust Verwerft

Al wie met justitie te maken heeft of van aan de zijlijn toekijkt, moet dit boek lezen.

Vlot geschreven,
geen ellenlange uitweidingen,
West-Vlaamse nuchterheid
en met de filosofie van iemand die al tientallen jaren een zwarte toga draagt.

Twee fragmentjes uit een boek van zowat 230 pagina’s in een aangenaam lettertype
en met de gebruikelijke zorg uitgegeven bij Lannoo in Tielt
onder de alleszeggende titel “De sluipende staatsgreep”

Advocaat Paul Bekaert (Kortrijk, 1948)
schreef het boek vooraleer er sprake was van het coronavirus
en de volmachten voor de regering als gevolg daarvan.

Een deel van wat hij in dit boek vreesde en voorspelde, is inmiddels waarheid geworden.

“… Er woonde een allegaartje van divers pluimage:
een journalist van een obscure krant,
een toneelspeler,
een ambtenaar van het ministerie van Justitie,
een student…

Een van de bewoners was een advocaat-stagiair die alleen een matras bezat,
een uitstekende muziekinstallatie,
een collectie klassieke lp’s
en een tweedehandse auto.

Het was een weinig hoopgevend beeld van de advocatuur.

’s Morgens vertrok hij in pak met das naar zijn werk.
’s Avonds trok hij in jeans met ons naar de bruine kroeg op de Arduinkaai.

Dertig jaar later ontmoette ik hem opnieuw.
Hij was de voorzitter van een kamer van het hof van beroep
waar ik pleitte in een zaak over de uitlevering van Basken…”

“… De wetgever zelf heeft van de advocaten ondernemers gemaakt.
Een advocaat valt onder de reglementering marktpraktijken en consumentenbescherming.
Ook voor het Europese Hof van Justitie in Luxemburg is een advocaat meer dan een beoefenaar van een vrij beroep.

De kooplieden namen hun intrek in de tempel van Justitie en ze zijn er ook gebleven.
Nu registreren digitale werkroosters elke minuut van het werk en heten ereloonstaten voortaan facturen.

Ook publiciteit is toegelaten.
Ik vond op het Noordzeestrand ooit eens een zakje waarin een boule de Berlin had gezeten.
Op het zakje kon je de naam en het adres van een confrater vinden…”