Geloven ze er zelf nog in?
In de andere provincies was het niet anders,
maar tijdens de geforceerd plechtige opening
van het gerechtelijke jaar 2019-2020,
de zogeheten Mercuriale,
was in het ressort Antwerpen-Limburg
een vorm van moedeloosheid het meest opvallend.Magistraten die al jaren als rechterlijke macht
door de uitvoerende macht (regering)
en de wetgevende macht (parlement)
belogen en bedrogen worden,
ja zelfs die het afleveren van correct werk praktisch onmogelijk wordt gemaakt,
die kan je moeilijk tot enig enthousiasme inspireren.
Laat ons het zeggen zoals het is:
die mensen voelen zich in de steek gelaten
en niet begrepen,
ondanks hun duidelijke wensen en argumenten.
Ze moeten nu al jarenlang een justitiebeleid ondergaan dat volledig steunt op besparingen, besparingen en nog eens besparingen.
Besparen tot dat rechtvaardigheid onrechtvaardigheid wordt.
Te veel voor te weinig,
te weinig voor te veel
Besparingen die bovendien worden opgelegd door lieden die nooit in een justitiepaleis hebben gewerkt en louter theoretische waardeschalen hanteren.
Hoe bijvoorbeeld het parket-generaal van Antwerpen-Limburg met zo weinig mensen en zo weinig middelen toch zo veel opdrachten moet vervullen, dan grenst aan het waanzinnige.
En het ergste moet blijkbaar nog komen.
Wanneer rusten deze mensen nog?
Geen beter bewijs dan …
Die conclusie komt er na drie jaar van bijna-geen processen voor het Hof van Assisen.
Dus het Hof van Assisen heeft niets te maken met de onderbemanning en te hoge werklast.
Laat dat nu eens duidelijk zijn.
Er heerst stuurloosheid bij Justitie.
Benoemingen bleven uit.
De rekrutering kwam te laat.
Er is voor niets geld.
Koen Geens heeft wel aangekondigd dat hij 750 miljoen euro extra wil voor justitie,
als voorwaarde om opnieuw minister van Justitie te worden,
maar zal zijn partij er nog bij zijn
als er ooit een federale regering wordt gevormd?
Te weinig komen,
te veel gaan
Op de Mercuriale van Antwerpen-Limburg
en naar verluidt ook elders,
had de obligate receptie na het officiële gedeelte iets weg van een uitvaart.
Misschien ook omdat er zo veel andere gezichten waren na de uittocht van habitués.
Met gedempte stemmen,
geen groepjes met luidruchtige mensen van goede wil
en geen BM’s, Beroemde Magistraten in die akelige hal.
Nooit hebben binnen zo’n korte periode
zo veel magistraten het parket-generaal verlaten.
Een handvol met pensioen (Marc Tack, Paul Van Ingelgem…),
anderen stapten over naar de zetel (Alexandra Van Kelst)
en eentje zelfs naar het Hof van Cassatie (Bart De Smet).
Plus gedetacheerd naar ver weg: Paul Van Tigchelt.
Blijven als aanklagers voor het Hof van Assisen over:
Patrick Boyen en Björn Backx.
Anderzijds staan liggen zowat een twintigtal dossiers gereed om voor het Hof van Assisen hun terminus te beleven.
Hoe geraakt dat ooit weggewerkt?
Laat ons de Goden afsmeken dat Patrick Boyen nog lang gezond en lucide blijft.
Iemand moet het doen
En voorzitters?
Wie assisen wil voorzitten,
moet nu weer allerhande cursussen gaan volgen
want de wetboeken van Koen Geens worden permanent herschreven.
Zo komt het dat onze favoriete Alexandra Van Kelst,
ondanks haar ervaring als parketmagistrate met 24 assisenprocessen op de teller,
nog minstens een jaar op de schoolbanken zal moeten zitten
voordat ze een assisenproces mag leiden.
Blijft over Dirk Thys die tegelijk correctioneel kamervoorzitter is,
Jo Daenen die tegelijk persmagistraat is
en … Camiel Liesens die als zeventiger bereid blijft processen te leiden.
Als dat maar goed komt.
Nog dit: Michel Jordens, altijd al de meest opvallende figuur op de receptie,
hebben we niet gezien.
En oud-stafhouder Fred Erdman (88) ook niet,
voor de allereerste keer.
Laat ons hopen dat het toeval was.
Antwerpen/dinsdag 3 september 2019
Zo was het vorig jaar …
