Dat ik het spijtig vind

Ja ja, ik weet het, er zijn mensen die in mijn ogen niet veel kwaads kunnen doen en bij wie de plussen hoger zijn dan de minnen. Laat Pol Vandemeulebroucke zo iemand zijn, zeker tijdens de kerstdagen. Ja, ik weet het, er is weer iets gebeurd dat niet volgens de spelregels van justitie was. En dan zijn er ineens al diegenen in wiens ogen Pol niets goeds kan doen, of niet meer kan doen.

• Hij rookt overdadig en geniet van pittige korte drankjes, maar Pol heeft veel mensen uit de gevangenis gehouden en is graag gezien door de cipiers en justitiepersoneel tegen wie hij altijd vriendelijk was en voor wie hij steeds een goed woordje over had, zoals trouwens met iedereen die hem iets wilde zeggen of vragen.
• Met de media was en is er nog een goede verstandhouding. Altijd benaderbaar, altijd bereid voor interviews, nooit lastig tegen camera’s, telkens een sterk verhaal. Daarbij die pokerface waarmee hij alle situaties aankon. Tot op ’t laatst heerste hij aan de pokertafels van justitie.
• Hij pleitte 44x voor het Hof van Assisen, ik denk dat ik ze alle 44 heb meegemaakt. Bij de 44 klanten waren grote schoelies bij maar evenzeer sukkelaars of leugenaars. Als de leugenaars hun leugens tot voor de volksjury wilden volhouden, dan deed Pol dat mee in hun plaats. ‘Omdat het hun proces en hun waarheid is’.
• Hij had de oratorische kracht van Piet Van Eeckhaut maar niet het charisma van Jef Vermassen. Wat opvalt: bij zijn ex-confraters aan de balie raap je zogoed als nooit een kwaad woord op over Pol. Hij kon pleiten als de beste, geen beroepsrechter schrikte hem af.
• Pol heeft nooit iemand lastig gevallen met de problemen die hij privé zeker had. En nu zit hij in de last met één van de honderdduizend drugsdossiers waar onze justitie mee bezig is. Veel supporters hopen dat hij zijn kerstgebak niet achter de tralies krijgt geserveerd. Hij heeft tenslotte de gewone mens nooit iets misdaan.

22/12/2024