Remember
In Vlaanderens velden
In Vlaanderens velden wuiven de papavers,
tussen rijen kruisen die van onze kadavers
de plek aanwijzen; en dapper in de lucht
zingen leeuweriken verder in hun vlucht,
amper te horen boven het kanongedaver.
Wij zijn de Doden.
Kortgeleden leefden we nog,
voelden we ochtendgloren, zagen w’avondrood,
hadden we elkander lief, en nu liggen we dood
in Vlaanderens velden.
Hervat ons gevecht met de vijand,
U werpen we met falende hand
de fakkel toe, hef haar hoog.
Als gij uw woord breekt met ons, kadavers,
zullen wij niet slapen, al groeien er papavers
in Vlaanderens velden.
(Vertaling: Zaj DE MEESTER)
Hoe zeere vallen ze af…
Hoe zeere vallen ze af,
de zieke zomerblâren;
hoe zinken ze, altemaal,
die eer zo groene waren,
te grondewaart!
Hoe deerlijk zijt gij ook nu,
boomen al, bedegen;
hoe schamel,
die weleer des aardrijks,
allerwegen, de schoonste waart!
Daar valt er nog een blad;
het wentelt, onder ’t vallen,
den alderlaatsten keer,
en ’t gaat de duizendtallen
vervoegen thans:
zoo zullen ze, een voor een,
daarin de winden bliezen
vol luider blijdzaamheid,
nu tonge en taal verliezen,
en zwijgen gansch.
GUIDO GEZELLE (1894)
Als de stilte weegt
Dat is altijd zo geweest.
Zo’n 31 augustus, daar gaat een dreiging van uit. De heropening der scholen.
Je voelt dat in de straten.
Het is ongewoon stil, een stilte die weegt, een spanning die je niet kan uitleggen maar die je van binnen voelt, die iedereen prikkelt.
Alsof de vijand die voor de poorten van de stad staat.
Het is, ieder jaar opnieuw, de onzekerheid voor het onbekende.
Ditmaal is er meer dan onzekerheid. Het is angst met de akelige berichten over een vierde golf, over mondmaskers, extra vaccins, klaslokalen zonder leerkrachten, leerkrachten zonder leerboeken, leerlingen zonder laptops.
Morgen.
Heel vroeg al.
Pelotons jonge fietsers die hun onrust voor het onbekende afremmen met hoge stemmen en decibels.
Te veel auto’s die te snel rijden in te smalle straten.En de eerste veel te jonge verkeersdode en de eerste quarantaine.
Moeilijke momenten
Weer moeilijke dagen voor mij. De aanloop naar een vers schooljaar. Ik heb dat altijd gehad. Het aangetrokken worden door schrijfgerief.
Lees verder …
Serie 11 – “Moederken” – mooiste gedicht Guido Gezelle (1888)
Enkel voor abonnees. Registreer u of log in.
Vergeten lied
Een mooi Vlaams lied uit 1935 dat ge nooit op Vlaamse zenders hoort en dat niemand nog kent.
Ooit verplichte zang op school – Muziek Armand Preudhomme, tekst Jef Simons
Het begint dus opnieuw
Voetbal. Het begint dus opnieuw. Alsof het nog niet genoeg is geweest. Alle dagen, alle uren. En het gezoek op welke zender en op welk uur wat wordt uitgezonden, betaald of kosteloos.
Lees verder …
Uw mening is belangrijk voor ons