Onze zomerserie – LIT 44 – Stijn Streuvels (1941) – “… daarin wentelwiekten de kraaien als doodzonden zoo zwart…”
In ons verschrompeld onderwijs,
in ons kapot gereorganiseerd vak “Nederlands”,
dat ooit gewoon “moedertaal” heette,
hebben
afgestudeerde studenten humaniora
nooit gehoord van onze grootste Vlaamse schrijvers.Hun leraars of leraressen evenmin.
Zo ver is het gekomen.Begrijpend lezen is door de hervormingen totaal verloren gegaan.
Reacties – Liefde is …
(…)
“Och, Marieke!” zei hij,
en hij had haar hand kunnen kraken,
want zijn hart kwam omhoog van liefde,
’t was alsof zijn ziel moest losbarsten.
Lees verder …
Willem Elsschot in 1902 …
Voorheen als w’op oudejaarsavond vergaard,
op moeders gezondheid iets dronken,
heb ik steeds vol ontroering het zwijgen bewaard,
maar ‘k omhelsd’u met oogen die blonken.
Uw mening is belangrijk voor ons