Zo eindigde het reguliere Hof van Assisen in … 2016

Einde 2016 doofde de vlam van het Hof van Assisen mét volksjury uit.
Amper enkele maanden nadat een Leuvense politica van N-VA in De Tijd had aangekondigd dat,
wat haar en haar partij betrof,
het dure en onproductieve rechtspraak via volksjury,
moest afgeschaft worden.

Een politieke deal,
dat was duidelijk
en helaas werd ook justitieminister Koen Geens daarin meegesleept.

Ik geloof nog altijd in zijn goede bedoelingen
gekoppeld aan zijn volslagen onwetendheid
wat het Hof van Assisen betreft.

Naar aanleiding van dat veronderstelde laatste reguliere proces
sloten we proces en jaar af met onderstaande reportage.


Einde Hof van Assisen 2016

Een vrijspraak
met spuug naar onze incivieke politiekers
en wereldvreemde magistraten

Van operette en opera naar oratorium

Het doet me heimelijk plezier dat het Hof van Assisen en volksjury het kalenderjaar 2016 hebben afgesloten met een vrijspraak, te begrijpen als een wraak op de volksverraders-politiekers die het systeem van de volksrechtspraak in 2016 voorgoed kapot hebben gemaakt, zogezegd bij gebrek aan volksverstand en centen. Centen die nochtans in dit land, in een veelvoud van miljarden, wordt besteed aan andere en nieuwe dingen waarvan de nuttigheid bijlange niet werd bewezen.

Tijdens het 68ste en laatste assisenproces 2016,
ditmaal op Luikse bodem,
stond een zoveelste afrekening tussen stadsbenden,
in de beruchte wijk Amercoeur,
op de affiche.

Twee beschuldigden en twee doden,
alle vier erg jong en met moeilijk uitspreekbare namen.

Uitdagen,
vechten,
een achtervolging,
een vuurgevecht
en allerhande dingen die tegenwoordig nog amper het nieuws halen, helaas.

Een proces met een batterij makkelijk betaalbare advocaten
maar met twee kanjers in rode toga:
voorzitter Philippe Gorlé
en als hoge procureur
de even beminnelijke als vurige Geneviève Robesco.

Personages voor wie de volksjury,
die domme en dure volksjury,
niet snel genoeg van deze planeet kan verdwijnen.

Een volksjury die,
tijdens dit laatste proces,
terugblafte richting politiek en justitie.

Enfin, Klevis Xhixha werd tot zijn eigen verbazing vrijgesproken.
Mustapha Kastriot werd “slechts” tot bruto 20 jaar prison veroordeeld voor dubbele doodslag.

In betere omstandigheden was het tweemaal moord en levenslange opsluiting geweest.

Maar de helden zijn moe.

En zijn ze niet moe,
dan heeft justitieminister Koen Geens,
in die juridische dwaasheden aangemoedigd door de onverbiddelijke ordehandhavers van de N-VA,
iedereen fataal ontmoedigd
met zijn Gregoriaanse gezang in de media en vooral op de staatszender.

Zolang Geens justitieminister is
– en niet terugkeert naar zijn zakenadvocatenkantoor
of opnieuw minister van begroting of premier wordt,
zien we geen reparatie voor het Hof van Assisen mogelijk.

Een akelige gedachte om het jaar 2016 mee af te sluiten.
2016, niet toevallig mijn veertigste assisenjaar.

Begin 2016 liet geen ramp vermoeden

De wet op de vernietiging van het Hof van Assisen en volksjury
zat sluw weggestopt in de potpourri 2
waarmee Koen Geens
zowel de Kamercommissie Justitie als het parlement
wou verschalken.

De protesten daartegen stapelen zich op
en met 80 ja-stemmers op 150 was er nauwelijks een meerderheid.

Zelf had ik erop gerekend dat een burgemeester als Sophie Dewit (N-VA),
met haar ervaring als assisenadvocate,
niet mee zou gedaan hebben aan dit volksverraad.

Ik had ook gerekend op,
bijvoorbeeld,
die andere assisenadvocaat
en tegelijk burgemeester
Raf Terwingen om niet mee te stemmen.

Idem dito voor advocate-politica Carina Van Cauter.

Hadden die drie juristen een minimum aan moed en respect voor het volk gehad, dan zou Geens het niet aangedurfd hebben om de afbraak van het Hof van Assisen samen met 200 (sic) andere wetsontwerpen in zijn potpourri’s te laten stemmen.

Het zou dan tot een aparte stemming over ja of nee-Hof van Assisen zijn gekomen.
De volksverraders zouden een naam en een gezicht hebben gekregen.
Hun naam en gezicht staan in ons boek “Exit Hof van Assisen”.

Als de rook om de hoofden is verdwenen

Al dat gedoe
gebeurde buiten de vista
van de veelgelezen en veelbekeken media.

De burger wist niet dat de politiekers zelf bezig waren België
als rechtstaat
kapot te maken
en dat wereldvreemde magistraten het volksverraad mee organiseerden.

Wat een chance voor hen dat
precies in die periode
bommen ontploften in Parijs,
in een dancing alles wat bewoog werd doodgeschoten,
terroristen zich in Zaventem
en in de Brusselse metro vergrepen aan honderden onschuldige burgers
en dat oorlog uitbrak in Sint-Jans-Molenbeek.

Toen een halfjaar later de rook om de hoofden was verdwenen,
bleek België geen Hof van Assisen
en geen volksjury meer te hebben,
hoogst uitzonderlijke gevallen niet meegerekend.

Prietpraat à la carte

Een kalenderjaar haalt rond de 90 assisenprocessen.
De voorbije maanden werden zogoed als geen nieuwe dossiers nog naar het Hof van Assisen doorgestuurd.

2016 klokte af op 68 processen.
Dat is zowat 30 minder dan vorig jaar.

Voor 2017 is de prognose dat hooguit nog een dozijn dossiers voor het Hof van Assisen zal komen,
alle beloftes van Geens ten spijt.

Prietpraat over o.a. de kostprijs van een assisenproces.
Met de natte vinger heeft hij door een kompaan in Gent laten schatten dat een opera voor het Hof van Assisen vijfmaal meer kost dan een operette voor de correctionele rechtbank.

Maar wat wat de Nieuwe Formule zal kosten, dat vergat hij te vragen.

Wij kennen het antwoord:
de Nieuwe Formule kost nog méér dan een assisenproces
en is de beste waarborg op gerechtelijke dwalingen
en een verlenging van het ondraaglijk lijden van de families van de slachtoffers.

In de ogen van incivieke magistraten en juristen zijn dit verwaarloosbare details.