POKEMON omzetten

Digest Proces
28 oktober 2019
HOF VAN ASSISEN
ANTWERPEN
VLINDERPALEIS
Feiten
De Pokémonmoord
op dinsdagmiddag 7 februari 2017
Antwerpen – Van Stralenstraat 52
Samenstelling volksjury:
dinsdag 15 oktober 2019
Start proces:
vrijdagochtend 18 oktober 2019
Einde proces
Maandag 28 oktober 2019
Feiten
Meisje uit Heist-op-den-Berg met smoesje (Pokémonkaartje) naar gore flat gelokt door seksueel ontspoorde jonge man, in de ban van games, gore seks, SM en travestie-handelingen.
Beschuldigde
Jonny “Jon” Van den Broeck
(Borgerhout, 22 oktober 1991)
Slachtoffer
Shana Moureau
(Duffel, 1 juli 1996)
Voorzitter
Dirk Thys (63ste zaak)
Assessors
M. Declercq (Antwerpen)
Rita Heylen (Turnhout)
Griffier
Jan Soete
Aanklager
Bjorn Backx (24ste zaak)
Onderzoeksrechter
Anke Gieselink
Speurders en verbalisanten
Jurgen Van Camp
Case-officer, politie
Davy Bosmans
Marcel Vervloesem
Nancy Hemelink
Jurgen Van Dierdonck
(lokale politie)
Christof Van den Bossche
Shiela Doom
Annemie Ysewijn
Marleen Joosens
(federale politie)
Gerechtsdeskundigen
Karolien Van Dijck
Gino Van Vaerenbergh
Luc Bourguignon
Kyra Lunstroot
Kris De Wael
Charlotte Aelbrecht
(Nationaal Instituut Criminologie en Chriminalistiek)
Werner Jacobs (wetsdokter)
Hugo Neels (toxicologie)
Nathalie De Vos (psychiater)
Rudy Verelst (psychiater)
Renaat Mattheus (psycholoog)
Advocaten slachtoffer
Walter Damen (Antwerpen, 48ste zaak),
Frédéric Thiebaut (Mechelen, 29ste zaak),
Ingrid Janssens (Heist-op-den-Berg, derde zaak)
en Katrien Duchateau (Antwerpen, eerste zaak) – kantoor Walter Damen.
Advocaten verdediging
Jan De Man Schoten, 97ste zaak
en
Ilse Buyst Antwerpen, 11de zaak.
olksjury
4 mannen E, 8 vrouwen
Vervangers
2 vrouwen, 1 man
ARREST
Levenslange opsluiting
plus 15 jaar TBS
voor MOORD

Het begin van een droevig verhaal …
Dinsdagavond 7 februari 2018, iets na 6 uur, konden ze hun onrust niet meer de baas.
Ze hadden mekaar al de hele dag proberen gerust te stellen.
Nu stonden ze bij de politie van Heist-op-den-Berg.
Moeder Diane Verschaeren, vader Didier Moreau en plusvader Gunther Verhaegen kwamen aangifte doen van de verdwijning van hun dochter Shashia Moreau.
21 jaar was ze en ze woonde in Halfstraat..
‘s Morgens met de trein vanuit Heist-op-den-Berg rond 9 uur vertrokken naar Antwerpen.
Ze had beloofd zeker thuis te zijn voor het avondeten, tussen 5 en 6 uur, een goede gewoonte.
Akelige stilte
Ze was vertrokken, opvallend gekleed in een gele jas,
een bordeaux broek en paarse schoenen.
Ze had een lili handtas en een extra tas bij.
De familie had de hele dag naar het gsm-nummer van Shashia gebeld, tevergeefs.
Op haar Facebookpagina was te zien dat ze die dag contact had met een zekere Jonny Van den Broeck
en ook met een vriend van haar, Yuri Walscharts.
Walscharts was evenzeer ongerust want hij had met haar afgesproken
rond halfdrie aan het Centraal-Station in Antwerpen,
maar ze was er niet. Tegen haar gewoonte in.
De cel Vermiste Personen van de federale politie werd ingeschakeld.
Nergens een spoor van haar, niet in ziekenhuizen of wat dan ook.
In een stad als Antwerpen hangen overal camera’s,
dus ze moet kunnen gevonden worden.
“Ik heb op haar gewacht”
Rond middernacht krijgt de moeder van Shashia telefoon van Jonny Van den Broeck.
Hij informeert naar Shashia en beweert ongerust te zijn.
Hij zegt dat hij met haar had afgesproken aan het Centraal Station.
Dat zou tussen tien uur en halfelf zijn gepland.
Maar ze was er niet.
“Ik heb haar nooit ontmoet.”
“Er was contact via Facebook tussen 10 en 11 uur.
“Maar ik heb haar niet gezien.”
Zoekend naar Pokémon…
De volgende ochtend, woensdag 8 februari 2017, staat de politie bij Yuri Walscharts.
“Ja, ik ben een vroegere schoolvriend.”
“Ik heb nog geregeld contact met haar.”
“Ik had gisteren met haar afgesproken aan het Centraal-Station.”
“Tussen 10 uur en 10u30, naargelang de trein.”
“Ze liet me weten dat het later zou worden.”
“Ze had in de buurt van iemand Pokémonfiguurtjes gekocht.”
“Ze ging die eerst ophalen.”
“Shashia verzamelde veel, het is een hobby.”
De daaropvolgende uren ontving hij enkele sms’jes vanuit het toestel van Shashia. Daarin stond dat ze toch niet bij “die gast” was geweest voor de Pokémonfiguurtjes. Ze zou nog even gaan winkelen.
Om 14u29 was er een laatste sms’je. Daarna niets meer …
‘s Anderendaags, woensdag 8 februari 2017, belde Jonny Van den Broeck opnieuw met de politie. Hij herhaalde dat hij de vorige dag, dinsdag 7 februari 2017, om 9 uur een afspraak had met Shashia Moreau aan het Centraal Station Antwerpen om Pokémonbeeldjes te ruilen.
Hij kreeg die ochtend echter een bericht van Shashia.
“Ik heb me overslapen, ik kom later…”
Later meldde ze dat ze was aangekomen in het Centraal Station Antwerpen. Van den Broeck ging haar daar afhalen, zegt hij.
“Maar ze was er niet, ik heb gewacht tot 10u30”, beweert hij
De bewakingscamera’s tonen nochtans hoe hij het opvallend geklede meisje tegemoet gaat en samen verlaten ze het station, richting Astridplein.
Later zou ze hem een berichtje gestuurd hebben dat ze eerst de winkelstraat zou bezoeken.
“Ik was zelfs een beetje kwaad voor de verloren tijd.”
“Ik heb dan verder niet meer gereageerd.”
“Ik werk bij Mac Donalds in Zwijndrecht en heb gedaan om 15 uur.”
Dezelfde dag doet de politie bij hem een huiszoeking. Tevergeefs want hij woont niet meer aan de Provinciestraat. Daar wonen zijn grootouders nu alleen.
“Nee, ik woon nu in de Van Stralenstraat 52.”
De politie vertrekt naar dit adres voor een huiszoeking, met toestemming.
Shashia Moureau (Duffel, 1 juli 1996) verzamelt veel, dus ook Pokémon-figuren.
Via Facebook kan ze met John “Jonny” Van Den Broeck (25) afspreken aan het Centraal Station om te ruilen.
Hij wacht haar op aan de trein
en gaat met haar naar zijn vunzig gelijkvloers
Van Stralenstraat 52,
een paar honderd meter verder.
Vanaf dan is er, ook letterlijk, geen teken van leven meer.
Haar gsm is eveneens dood.
In de media wordt ze opgevoerd als “spoorloos” en “onrustwekkende verdwijning”.
John Van Den Broeck helpt zogezegd mee aan het onderzoek.
Hij werkt bij Mc Donalds in Burcht.
Donderdag 9 maart 2017 wordt haar lijk gevonden
in het tuintje van Van Den Broeck,
in een put van twee meter diep.
Hij beweert zich “niets te herinneren” en in verwarring te zijn.
Opvallend: bij zijn aanhouding droeg hij een verband rond zijn hand.
Zijn advocaten zijn Jan De Man en Ilse Buyst.
Voor de familie van het slachtoffer treedt Walter Damen op, uiteraard.
Walter krijgt er de al even alomtegenwoordige Frédéric Thiebaut als running mate bij.
In mei 2017 beslist de mama van Shashia,
Diane Verschaeren,
een overnemer te zoeken voor haar binnenspeeltuin in Heist-op-den-Berg.
Het is emotioneel te zwaar geworden.
“Het was de bedoeling dat Shashia de zaak later zou overnemen maar zo ver zal het spijtig genoeg nooit komen.”
Shashia Moreau, het lieve meisje dat niemand kwaad deed
Shashia Moreau (1996) heeft het als kind enkele jaren niet makkelijk gehad. Kind van gescheiden ouders.
Moeder vertrok enkele na de geboorte van Shashia.
Samen met haar 3 jaar oudere broer Shaquille bleef ze ingeschreven bij vader.
Er was een co-ouderschapsregeling afgesproken.
Moeder huwde opnieuw in 2001.
Hetzelfde jaar werd haar halfbroer Diaz geboren.
Shashia woonde beurtelings bij moeder en vader.
Ze had een goede band met de partner van haar moeder.
Zowel vader als moeder hebben hard gewerkt.
Ze deden al wat kon voor de kinderen.
Opvallend dat de kinderen al heel vroeg alles wisten van tv-programma’s en digitale spelletjes.
Computer en spelconsoles was een passie voor hen.
De buitenwereld, letterlijk, interesseerde hen nauwelijks.
Ze werden de moderne binnen-kinderen van deze tijd, levend in een virtuele wereld.
Ze volgde lessen in Heist-op-den-Berg en Geel
en haalde in 2016 haar diploma TSO.
Ze volgde er de richting dierenzorg.
Ze droomde van een baan bij de politie, als hondenbegeleidster.
Maar het kon niet: faalangst, onzekerheid, inspanningsastma.
De botsende confrontatie met de realiteit.
Als dat niet kon, dan was er altijd de binnenspeeltuin Monty.
Moeder baatte die uit, Shashia deed de bar, de pr en diende op.
De zaak zou er weldra een snackbar bij krijgen.
Shashia was enthousiast.
Shashia had talent voor tekenen.
Ze maakte tekeningen van draken en figuren uit de fantasiewereld van het internet. Dit hobby lag in het verlengde van haar andere passie: gamen en … Pokémon.
Haar opzet: alles verzamelen van Pokémon;
Zodoende kwam er ook terecht in de wereld van de gekostumeerde rollenspellen,
door de insiders Cosplay Event genoemd.
Ze maakte zelf kostuums en trok er verkleed naar toe.
Zonder die kostuums was ze weer de stille Shashia.
Ze zat thuis te tekenen, te internetten of verkleedkostuums te maken.
In de sfeer van de Cosplay kon ze zich uitleven.
Shashia had weinig vrienden in de échte wereld.
Frauke, Tinneke en Yuri.
Ze zagen mekaar weinig, alle en vele contacten gebeuren in de virtuele wereld van het internet.
Shashia ging zogoed als nooit uit.
Op een zeldzaam verjaardagsfeestje ging ze snel weer naar huis.
Van Shashia is slechts één relatie gekend.
Dat was Stef, een schoolmakker in Geel.
Hij is enkele malen bij haar thuis geweest.
Er kwam verder niets van.
“Toch zou ik ooit graag een vaste relatie hebben.”
De speurders hebben een autobus vol moraliteitgetuigen bezocht.
Ze zeggen allen hetzelfde.
Shashia was meestal lief, stil, op de achtergrond, beleefd, beetje verlegen.
Van zodra het ijs smolt, werd ze vrolijk en een durvertje.
Ze had een eigen wil en een eigen mening, maar toonde dit zelden.
Ze twijfelde aan zichzelf.
Daarom dat ze vaak wegvluchtte van de werkelijkheid en zich goed voelde in de fantasiewereld.
De erotische vertellingen van Jonny Van den Broeck
Het begon met een klets op haar kont
Zoals Jonny Van den Broeck het vertelt had Shashia Moreau (20) zelf goesting om te vrijen nadat hij op haar kont had geslagen.
Het kon zelfs niet snel gegaan.
Eerst gewone seks, dan iets ruwer en ruwer en ruwer
en in alle hoeken van het bed, dan met haar hoofd tegen de muur gebotst, even bekomen om dan verder te gaan met wurgseks.
Ze ademde niet meer, plots
Ineens merkte hij dat ze niet meer ademde.
Het was te laat.
Er was toch niets meer aan te doen.
En omdat ze hem toch niet zouden geloven,
heeft hij dan maar een scenario verzonnen.
Twintig afschuwelijke minuten
Twintig minuten
nadat de bewakingscamera
Shashia Moreau en Jonny Van den Broeck
in de beruchte Van Stralenstraat zagen naar binnen gaan,
kwam hij alleen naar buiten.
Om een spade te gaan kopen
om haar te begraven in het kleine tuintje.
In het centrum van Antwerpen.
Een kwestie van tegenslag
Om af te ronden:
hij heeft geen moord gepleegd,
hij heeft geen doodslag gepleegd
maar hij is hoogstens schuldig aan
een ongewild overlijden
na gewild geweld.
Zo simpel is dat.
Zo eenvoudig is het om het imago
van een braaf en onbesproken meisje te vernietigen
en er een wulpse jonge vrouw van de maken.
De zweep, de touwen, de blinddoek
Deze Van den Broeck is wéér zo iemand die opgefokt werd door het boek of de film “Vijftig tinten Grijs”,
handboek voor sado-masochistische seks.
In de berichtjes
die kort aan de moord vooraf gaan,
blijkt dat hij op dat moment weer in de greep zat
van zijn sado-masochistische fantasieën
en dat hij haar een “punishment” had voorgesteld,
zogezegd omdat ze te laat op de afspraak was.
Shashia had kordaat digitaal geantwoord met een “noppe”,
vertaald als “geen sprake van!”.
De enige kans
Ja, misschien heeft Shashia met hem gevreeën.
Het zal niet uit begeerte zijn geweest.
Maar in de hoop hiermee haar leven te kunnen redden.
Het heeft niet mogen zijn.
Men kan zich de verschrikking voorstellen bij de familie van Shashia
die deze “bekentenis” in de zaal te moest aanhoren.
De verrassing die er geen was
Zelfs op de tram en op de trein hoorde ik het.
“Hij heeft bekend!”
Is dat zo?
Of waren de titels in de media weer te smakelijk
om waar te zijn?
Nee, hij heeft niet bekend.
Hij heeft zijn geheugen teruggevonden, zegt hij.
Dat is geen bekentenis.
Internering,
het opzet van zijn vorige advocaten,
is immers niet gelukt.
Het nieuwe verhaal dat hij nu brengt
is weerzinwekkend en ongeloofwaardig.
De Pokémonmoord zou geen moord zijn,
zelfs geen doodslag,
maar wel een tegenslag,
bij het vrijen.
Beetje te hard op haar keel geduwd tijdens potje wurgseks
en allebei helemaal vrijwillig in hun blootje.
Het proces wordt door deze “bekentenis” een stuk ingewikkelder.
Het volstaat niet meer te bewijzen dat hij de moord heeft gepleegd.
Er moet nu ook bewezen worden dat zijn “bekentenis” een leugen is.
De vier advocaten van de familie van Shashia
en openbaar aanklager Bjorn Backx zullen er hun werk mee hebben.
Want de tegenpartij, dat is Jan De Man,
gekend van 96 vorige assisenprocessen
en van de tv-serie “Strafpleiters”.
En, inderdaad, bewijs maar eens dat zijn versie niet klopt.
Grote verliezers: zijn vorige advocaten
Als ik die vent zo bezig hoor,
dan begin ik aan een seriemoordenaar te denken.
Een perfecte leugenaar, een bluffer, een manipulator.
De manier waarop hij iedereen,
speurders inbegrepen, voor de zot houdt…
Minder volk dan op de eerst dag.
Zal zeker te maken hebben met de slechte hoorbaarheid,
de slechte toegankelijkheid,
het slechte karakter van de beschuldigde,
de overvloed aan nieuwsgaring in de media
en de afschuw voor de gespeelde feiten.
Tegenkanting
Toch is er alweer tegenkanting.
De aanklager wilde een nieuw verhoor van de beschuldigde laten afnemen na zijn fors gewijzigde vertellingen.
Ook de advocaten van de slachtoffers wensen dat.
Nieuwe wetten willen dat zijn advocaten bij zo’n verhoor aanwezig mag zijn.
Advocaat Ilse Buyst kon wel.
Maar Jan De Man kon niet.
“Zeker niet op een zondag.”
De zitting lag een tijdje stil voor “beraad”.
Nadien horen we dat de voorzitter géén nieuw verhoor beveelt.
“We zullen in openbare zitting alle kansen krijgen alles te horen en te vragen wat we wensen te weten.”
De betere speurders
Wat de intrede betekende van de betere speurders
zoals Jurgen Van Camp en Shiela Doom,
een camionette vol experts
van het Nationaal Instituut voor Criminologie en Criminalistiek
en onderzoeksrechter Anke Gieselink die Van den Broeck
zelfs twéémaal had ondervraagd, al die jaren.
Terwijl destijds de media bol stonden van verhalen over de Pockémonmoord, annex gesprekken met de familie van Shashia,
beweert Van den Broeck nu dat hij weinig of niets wist van wat er in het dossier stond, dat zijn advocaten zogoed als nooit met hem hebben gesproken en dat hij pas met de komst van advocaat Jan De Man,
twee maanden geleden,,écht hoorde wat hem werd verweten en waarvan hij beschuldigd wordt.
Als affront voor zijn vorige advocaten
Lili Verjauw en Ilse Buyst
kan dat tellen.
Ze praten zo snel, meneer
Het was allemaal niet zo bedoeld en kwam zo plots.
Op die manier zou al minstens de voorbedachtheid weggelogen zijn.
Deze stratego komt niet over in deze mansarde,
pocherig “Hof van Assisen” genoemd.
Van al wat Van den Broeck uitkraamt,
in soms eindeloze parlando’s,
zonder punten of komma’s,
begrijp je vrijwel niets!
Hij praat snel,
binnensmonds
en zijn lange doffe aa-klanken
maken andere woorden onverstaanbaar.
Nee, hij articuleert niet.
Een ziekte van deze tijd.
Tijdens de studies wordt keurig spreken niet meer aangeleerd.
Ook grote advocaten lijden aan dezelfde ziekte.
Ze praten snel,
denken te snel
en hierdoor kan je van elke tien woorden er slechts één verstaan.
Nog een chance dat Jan De Man verstaanbaar is.
De bekentenis? De verkeerde bekentenis!
Van deze Jonny Van den Broeck zijn een paar hoeken af.
Na de tweede procesdag
begin ik te denken dat hij
na overleg met zijn advocaten
en met bijna drie jaar vertraging
de verkeerde bekentenis aflegde
na al die tijd gelogen te hebben over een defect geheugen.
Immers,
met zijn leugenachtige bewering
dat het deugdzame meisje Shashia (21)
gulzig, vrijwillig en fors met hem vrijde
en tijdens de vrijage malheureus bezweek,
bevlekt hij de nagedachtenis van het slachtoffer
en dat is altijd fataal op een Hof van Assisen.
Veel beter ware geweest te liegen
dat hij véél goesting had
en Shashia niet
en dat hij haar daarom in een opwelling doodde,
het nooit zo heeft gewild
en er veel spijt van heeft.
Nog meer hindernissen
Troubles tijdens derde procesdag.
Het proces ligt voortdurend stil.
De emoties van moeder, vader en nieuwe vader eerst.
“We wisten dadelijk dat er iets ernstigs was gebeurd…”
“Shashia zou zoiets nooit doen…”
Voorzitter onderbreekt zitting omdat VTM camera installeerde.
“Hoe is dat nu mogelijk?”
“Er waren toch afspraken gemaakt?”
“Uitgerekend op het moment dat de moeder van het slachtoffer komt getuigen…”
Het ene na het andere
Een jurylid dat lijkbleek wordt en daarna bewusteloos op de grond ligt.
Wetsdokter Werner Jacobs die bezig was met zijn getuigenis, kon meteen hulp bieden.
Een politieman wordt het eveneens zwart voor de ogen.
Plus.
Er is iets met de klank en de PowerPoint geraakt niet opgestart.
De pop om te tonen hoe Shashia zou gewurgd zijn, is er wel.
En Werner Jacobs ook, wetsdokter, professor, schrijver, en tv-figuur.
Alle tijd voor de tv-zenders om Walter Damen voor de camera’s te halen. Het was al een tijdje geleden.
En Jan De Man voor de camera’s bij een nieuwe onderbreking.
Wat wel duidelijk is na de doortocht van Werner Jacobs:
Van den Broeck liegt.
Hij is als een beest tekeer gegaan.
Shashia was overal verwond.
Heeft hij een halsband van Pabo gebruikt om haar te wurgen?
Conclusie
Van deze Jonny Van den Broeck zijn een paar hoeken af.
Tijdens de derde procesdag profileert hij zich meer en meer
als een potentiële seriemoordenaar. Immers hij had al een afspraak met een ander meisje om … Pokémons te ruilen.
De afspraak ging niet door want hij was aangehouden..
Wat nog?
Mijn gedacht
Eerder al had ik de indruk dat Van den Broeck
na overleg met zijn advocaten en met bijna drie jaar vertraging
de verkeerde bekentenis aflegde
na al die tijd gelogen te hebben over een defect geheugen.
Uit het rapport van de lijkschouwing
De befaamde wetsdokter Werner Jacobs deed de lijkschouwing en vindt de uitleg van Jonny Van den Broeck over de dood van Shashia Moreau een soortement bullshit.

Uit zijn notities:
1
“… Het lijk was in foetushouding samengebonden.
Einde onderbenen samengebonden met de bovenbenen.
2
De touwconstructie was verbonden met een knoop constructie naar de beide bovenarmen.
Het waren twee aparte koorden.
Eén koord werd volledig rond de benen gewikkeld,
de andere koord rond de beide bovenarmen
en gedraaid rond de koord om de benen.”
3
“.. een gestuwd gelaat,
… talrijke petechiale stuwbloedingen ter hoogte van gelaat en oogleden,
… bloedverlies via de mond,
… sturingsbloedingen ter hoogte van de oogbindvliezen,
… lineaire ecchymosen (blauwe plekken, gv) hals,
… kneuzingen ter hoogte van de onderste en bovenste ledematen
… en de rug.
4
…viscerale stuwing,
…bloeding van het keelskelet,
… bloedstortingen op het achterhoofd en de kruin.
5
… er werd sperma van Van den Broeck gevonden in het lichaam van Shashia.
6
… slachtoffer overleden aan de gevolgen van mechanisch toesnoerend geweld op de hals.
… niet uit te maken of het om een wurging of een strangulatie gaat.

Hoe meer hij liegt, hoe groter de weerzin
Reconstructie tijdens de zitting.
Jonny Van den Broeck (vandaag 28)
toont op een pop
hoe hij het meisje “per ongeluk” wurgde
tijdens een dolle vrijage
waaraan ze allebei danig veel deugd beleefden, zegt hij.
Ware het niet zo triestig, wetsdokter Werner Jacobs zou met die uitleg gelachen hebben.
Een hoofd, fel bebloed.
Een opgestuwd gezicht.
Bloed uit neus en mond.
Sporen van een riem of een halsband tussen hoofd en romp.
Zijn zaad in haar lichaam.
Het moet verschrikkelijk ruw en verschrikkelijk snel zijn gebeurd.
Voor hem het waarmaken van een duivelse droom.
En dan zijn leugens daarbij.
Alsof het vrijwillig is gebeurd, in een wederzijdse opstoot van erotiek.
Met zijn woorden vermoordt hij Shashia opnieuw.
Dat als ouders en familie te moeten aanhoren, dat is ondraaglijk.
Ondertussen wensen velen de Jonny Van den Broeck een even vreselijke dood toe.
Hij heeft het grote geluk dat hij in een beschaafde wereld en een rechtstaat leeft.
In andere culturen zou hij zijn daden niet lang overleefd hebben.
Hier wel.
En krijgt hij er de beste advocaten bij.
Het zal niet veel aan de afloop veranderen.
Aan de geluidsinstallatie wordt gewerkt.
In de namiddag was het al veel beter.

Psychiaters en psychologen zien hier een psychopaat
Goed nieuws:
de klankinstallatie werkt quasi perfect.
Slecht nieuws:
vierde procesdag is al uren en uren bezig
met psychiaters en psychologen
die moeilijke teksten voordragen
en advocaten
die daarover veel maar overbodig geworden vragen stellen.
Ja, we weten dat hier een smeerlap terechtstaat
die tot levenslange opsluiting moet worden veroordeeld.
Op VTM geeft advocaat Jan De Man toelichting daarover.
Al wat er nu nog bijkomt aan slechtheid en viezigheden
zal daar niets meer aan veranderen.
Walter Damen vroeg zelfs in hoeverre deze schurk zijn huidige advocaten manipuleert, zoals hij al heel zijn leven met iedereen doet.
Advocaat Jan De Man,
gekend van vele tv-verschijningen,
voelt zich als advocaat van Jonny Van den Broeck
goed in zijn rol als laatste schild
tussen Van den Broeck
met zijn zogeheten ongelukkige jeugd enerzijds
en de verachting van het publiek anderzijds.
Ik vrees dat het hier nog heel lang gaat duren.
We dachten gisteren dat het niet erger meer zou kunnen.
De video’s en foto’s van Shashia (20),
volledig naakt en dood en begraven in een vies stadstuintje
in de beruchte Van Stralenstraat in Antwerpen.
De opgraving, een gezicht vol met smerig zand.
Een lichaam op een speciale manier vastgebonden in pose,
gekend in de wereld van het sadomasochisme.
Uit de notites van de psychiater
Toen het college van psychiaters (Nathalie Devos en Rudy Verelst)
en psycholoog Renaat Mattheus
vele, vele maanden geleden
het rapport opstelde
over de geestestoestand van Jonny Van den Broeck,
geloofden ze niets van zijn geheugenverlies,
ook niet na zijn argument
dat zijn moeder
tijdens de zwangerschap
verslaafd was aan drugs.
Heeft daar niets mee te maken.
Nu, op de zitting, halen ze hun gelijk.
Van den Broeck heeft vorige vrijdag al toegegeven dat hij de hele tijd heeft gevierd.
Het bewijs dat hij een manipulator is, iemand die anderen voor zijn karretje probeert te spannen.
Wat advocaat Damen de opmerking ontlokte of Van den Broeck zijn huidige advocaten niet eveneens bedriegt met een bekentenis die niet overeenkomt met de vaststellingen.
Immers, hij heeft nu de schuld doorgeschoven naar zijn vorige advocaten die hem weliswaar 53 keer bezocht hebben in de gevangenis maar die met hem nooit “de ware toedracht” van het dossier zouden besproken hebben.
Maar heeft Van den Broeck evenzeer de psychiaters belogen?
Bij de psychologische testen liet hij 49 vragen onbeantwoord
of hij antwoordde dubbel.
Hij sprak met hen op een ongewoon joviale toon, en over alles en nog wat.
Alsof hij met hen op café zat.
UIT DE NOTITIES VAN PSYCHIATERS
“… hoog intellectueel niveau 110/115.”
“Geen aanwijzingen van syndromale psychopathologie…”
“Geen acute psychologische stoornissen.”
“… overwegend narcistische, gepsychopathiseerde type.”
“… het manipuleren van anderen.”
“… neigt naar sociaal wenselijk gedrag,
hij is in staat omeen goede eerste indruk te geven.
“… hij wordt gestuwd door opportunisme.”
“…bepalend, dominant en onverstoorbaar en ervaart geen angst.”
“… uiterst koelbloedig.”
“.. gewetensfunctie en normbesef onvoldoende gerijpt.”
“Nee, meneer De Man, ge moet niet proberen mij de schuld te geven voor die moord!”

Alweer problemen, nadat alle vorige opgelost geraakten.
Zelfs de klankinstallatie werkt nu quasi perfect.
Zo kon iedereen goed horen wat advocaat Jan De Man en Anna,
de moeder van de beschuldigde,
mekaar te verwijten hebben.
Jan,
op zoek naar verzachtende omstandigheden,
had het over een moeder die altijd op café zat
en van wie haar kinderen “afgepakt” werd
door het gerecht en overgedragen werden aan de grootmoeder.
Deze vrouw, geverfd en getekend door het leven,
maar vol Antwerpse zeggingskracht, beet terug.
-“Gij moet niet proberen mij de schuld voor die moord te geven.”
-“Ik heb mijn best gedaan en wat weet gij daar nu van?”
-“Ik heb hem al lang willen terugzien, maar hij wil niet, ook niet in de gevangenis.”
En hoe komt het dat de broer van Jonny Van den Broeck,
in dezelfde omstandigheden, wél goed is terechtgekomen?
Een zaak van Goede Manieren
Eerder had ook de grootmoeder al de volle laag gekregen.
“Nee, meneer, ik heb hem alleen wat goede manieren willen bijbrengen.”
“Het enige wat ik kreeg was een hap en een snauw.”
Het moet zijn dat de beschuldigde zelf vond dat zijn grootmoeder hier onterecht verwijten kreeg.
“Mijn oma heeft het beste met ons voorgehad.”
“Maar ze kon het niet.”
De zitting krijgt de allures van een caféruzie…
Volgden nog stiefvader, stiefgrootvader, broer en andere familieleden.
Ze hadden weinig aan het akelige dossier toe te voegen.
In vroegere, betere tijden zou het proces morgen voorbij zijn.
Pleidooien, schuld en straf inbegrepen.
Hier niet.
Ondertussen een majeur probleem
Deze heel attente en intellectueel briljante volksjury is het beu.
De herhalingen, altijd dezelfde vragen van de advocaten, de verloren tijd.
Vandaag horen ze dat het proces vrijdag, zoals gepland, NIET zal voorbij zijn.
“Ze” gaan immers lang pleiten en repliceren.
Een advocaat heeft zelfs méér dan twee uur pleittijd voorzien.
“Tot maandag?”
“Dat kan niet, meneer de voorzitter.”
“We werden gedagvaard tot en met vrijdag 25 oktober, niet tot maandag 29 oktober!”
“Sommigen van ons hebben andere plannen.”
“Twee hebben trouwens al lang geleden een reis geboekt.”
“Ons was beloofd dat het proces vrijdagavond zou voorbij zijn.”
Die mensen hebben groot gelijk.
Er kan niets, maar dan ook niets meer aan het dossier worden toegevoegd.
Voorzitter Thys zal er eens over nadenken, zegt hij.
Jan De Man vindt dat de juryleden die maandag niet kunnen aanwezig zijn vandaag al zouden ontslagen worden.
Herrie…
Waar is de persmagistraat?
Om uitleg te geven bij mogelijke misverstanden in dit rariteitenkabinet?
Bezig kranten en websites te controleren om de redacties te kunnen afdreigen met “sancties van het Hof”?
Zou Justitie op dat niveau dan toch geen personeel te kort hebben?
Over naar de familie Van den Broeck?
Ze kunnen er niet aan doen dat hun Jonny Van den Broeck
een monsterlijk wezen is geworden dat verdedigd wordt,
met alle eerbare middelen door de meest ervaren advocaat van Antwerpen: Jan De Man, op weg naar zijn 100ste assisenzaak.
Als de processie van Echternach
Een vrouwelijk jurylid staat tijdens de SM-getuigenis van een vorige liefje op en rent de zaal uit.
Om 10u10 wordt het proces alweer stilgelegd “voor enkele minuutjes”.
Het vrouwelijk jurylid is ziek…
Spreken we de drie vervangers aan?
Nee?
Willen het het proces misschien voor een paar dagen stilleggen?
Dat gaat hier nooit lukken.
Om 11u15 zijn de “enkele minuutjes” voorbij.
Iedereen terug fit.
Om 11u50 is het wéér zo ver.
Volksjury vraagt OPNIEUW een onderbreking.
“Voor een vijftal minuutjes…”
Iedereen terug naar af…
Om 12u15 is het doorgedrongen dat het vrouwelijk jurylid 5 ziek is en moet vervangen worden.
Nog 3 getuigen en dan zouden de pleidooien kunnen beginnen.
Zouden kunnen beginnen.
De getuigenissen veranderen niets meer aan het beeld van Jonny “Jon” Van den Broeck.
Een Pokémonvriend probeert nog met “Geloof nooit gazetten want zo ken ik Jon niet”.
Voorzitter:
“De media, dat is één aspect.”
“Om alles te weten zou je hier alle dagen alles moeten volgen.”
“Daarom dat een assisenproces zo lang duurt.”
WAT VOORAFGAAT
9u10
Voorzitter kan niet anders dan beginnen
met een vrijblijvende uitleg
over waarom het proces morgenavond niet voorbij is,
zoals de volksjury en vele andere redelijke mensen hadden verondersteld.
Vandaar een revolte bij de volksjury
en een opstoot van zure gedachten bij de publieke opinie.
Een jurylid:
“Als in de privé een werk tegen vrijdagavond moet gedaan zijn,
dan zal het ook gedaan zijn….”
Voorzitter:
“Ik kan niet alles voorzien …”
“De verschillende argumenten moeten grondig onderzocht worden door alle partijen…”
“Het mag niet op een drafje gebeuren…”
Enz..
In stilte hadden we gehoopt dat hij zou zeggen
dat het de schuld was van de advocaten met hun eindeloze pleidooien,
hun honderden al eerder gestelde vragen,
de eindeloze herhalingen van de feiten
en de blijvende leugens van de beschuldigde.”
Maar hij heeft het niet gezegd.
Vandaag de laatste 6 getuigen, waarbij een liefje van Van den Broeck.
Een blondje uit Brecht.
Ze heeft de torture van de SM overleefd.
En er bijwijlen zelfs van genoten.
“Totdat hij te ver ging en de afspraken niet respecteerde.”
Een andere vriendin uit Limburg getuigt dat ze vaak bij hem sliep.
In de Van Stralenstraat.
“Ik ben a-seksueel, hij wist dat.”
“Meer dan een knuffel of een kus, wilde ik niet.”
“Hij probeerde me wel te overtuigen…”
“Ik heb de vriendschap gestopt, ik voelde me te veel verplicht.”
VTM, VRT, ATV en de fotografen van de grootste gazet zullen paraat staan.
Walter Damen geeft graag duiding.
Alles klaar en duidelijk, proces voorbij?
Nee, er is de vermijdbare en commercieel geïnspireerde langdradigheid,
veroorzaakt door de balie
die lange overbodige pleidooien aankondigt.
Alsof deze volksjury bestaat uit imbecielen zonder een mening.
Hierdoor zou het debat over de strafmaat niet meteen vrijdagavond afgewerkt worden
maar “moet” het overgedragen worden naar maandag.
Het is vrijdagavond wél voorbij als de volksjury Van den Broeck zou vrijspreken …
Dan hoeft er niet meer gepleit worden over de strafmaat.
“Ik wilde geen seks en hij heeft dat gerespecteerd”
Vandaag werden met veel moeite en onderbrekingen nog twee bedgenoten van de beschuldigde opgevoerd.
Plus een stel Pokémonvrienden.
De vrienden wisten uiteraard van niets en konden best met hem opschieten.
Meisje 1 uit Limburg heeft met hem maanden samengeslapen,
maar de afspraak was dat hij haar niet zou aanraken
en dat blijkt ook zo gebeurd te zijn.
Wel aandringen en kijken, maar niet aanraken.
Het is met dat meisje dat hij opnieuw een afspraak wilde maken.
Misschien had zij dan nadien in de put gelegen waarin nu Shashia werd gevonden?
Meisje 2 uit Brecht had meer dan een jaar een relatie met hem.
Hij woonde toen nog bij zijn grootouders.
Op zijn kamer gebeurde “het” dan, ook de nauwkeurig beschreven SM-toestanden.
Het meisje (nu 28) is een meisje van deze tijd.
Met supporters in de zaal en een onschuldig brilletje.
Ze n emt de dingen zoals ze zijn.
Geeft dat zij na de film “50 Tinten Grijs” zelf SM in hun relatie bracht.
Ze ziet er nochtans niet zo uit.
Enfin, het was leuk
totdat hij de afspraken niet meer na kwam
en altijd goesting had en zij niet.
“Ik ben ermee gestopt…”
Enkele dagen voor de dood van Shashia stuurde hij haar opnieuw een berichtje…
Hij wilde haar nog eens terugzien.
De speeltijd is voorbij
Na een helse dag met nogmaals lange onderbrekingen,
een ziek jurylid en enkele leuke getuigenissen
van meisjes die genoten hebben van de onmiskenbare geneugten van SM-seks – gezonder dan drugs – kon er eindelijk worden gepleit.
Vier pleidooien door de advocaten van de moeder, de vader, de stiefvader, de oom, de broer en twee stiefbroertjes.

Aparte pleidooien en advocaten
betaald door de verzekering voor rechtsbijstand.
Onze favoriete pleiter Frédéric Thiebaut had amper 35 minuten nodig om, briljant en ietwat humoristisch verwoord, uit te leggen dat wat Jon Van den Broeck heeft aangericht een moord is.
“Ze moest dood.”
“Hij wist goed met wat hij bezig was.”
“En het was voorbedacht.”
Walter Damen, lichtjes in overdrive, vulde 70 minuten met een essay over Het Verdriet, en over de verschillende profielen van dader en slachtoffer.
Hij deed een laatste oproep aan de beschuldigde om morgen de waarheid te spreken.
“Het zal u bevrijden…”
Katrien Duchateau, sidekick van Walter, zorgde voor een onvergetelijk debuut voor het Hof van Assisen.
Ze las een emotionele brief voor van Shaquille Moreau, de broer van Shashia.
Hij had zo graag getuigd op dit proces maar hij kan de confrontatie met de dader niet aan.
“Lieve zus…”
Ingrid Janssens, een veterane in de assisenwereld, had het gedurende een klein uurtje over de droefenis van de gebroken moeder en twee stiefbroertjes van Shashia.
Volksjury kiest voor moord, niet voor gewild geweld/ongewilde dood
Maandag pas weten tot hoeveel jaren prison Jon Van den Broeck wordt veroordeeld.
Dat kon vrijdag niet meer, wegens het-zou-anders-te-laat-worden.
Vrijdag had de volksjury de keuze
tussen moord,  doodslag of een “gewelddadige ongewilde doding”.
Rond 18u30 was de volksjury er terug,
na een natje en een droogje:
MOORD,
zo luidde het.
In het arrest met de motivering lezen we tussen de lijnen
dat deze kerel een smeerlap is,
een gewetenloze schurk,
een pathologische leugenaar
en een levensgevaarlijke fantast.
“Alles spreekt tegen dat Shashia zou ingestemd
hebben met om het even welke seksueel contact.”
Met verzachtende omstandigheden erbij,
zoals de onvermijdelijke slechte jeugd
en het blanco strafregister,
zal de strafmaat maandag liggen
tussen 5 jaar en levenslang.
Met nog terbeschikkingstelling als extra.
WAT VOORAFGAAT
Vandaag op de affiche:
Openbaar aanklager Björn Backx
versus
verdediger Jan De Man
0m 9u45 had aanklager Bjorn Backx zijn requisitoir al afgewerkt.
Kort, bondig, glashelder en overtuigend in iets meer dan een halfuur.
Om 10u15 start Ilse Buyst de actie van de verdediging.
Over haar vele contacten met de beschuldigde.
“Ik was de derde advocaat, twee anderen waren er voor mij.”
“Het beroepsgeheim, ik kan niets zeggen over onze gesprekken…”
Daarna schetst Ilse het tragische leven van het kind Jon Van den Broeck.
“Verwaarloosd …”
“Ouders in de greep van de drugs, overdosis, dealer.”
“De grootmoeder neemt over… Kordaat.”
“Alleen met de partner van de grootmoeder kan hij babbelen.”
Zo te horen, en als Ilse niets dan de waarheid spreekt,
dan komt in aanmerking voor wat tegenwoordig “een ongelukkige jeugd” wordt genoemd.
Om 10u35 neemt Jan De Man over,
in zijn gekende stijl en met uitgeprobeerde intro’s.
Zijn thema:
er is te veel twijfel om Jon Van den Broeck een “moordenaar” te noemen.
De familie van Shashia aanhoort het pleidooi met stijgende verbazing en verontwaardiging.
Een na een verlaten ze deze assisenmansarde.
Daarna krijgt moeder Van den Broeck de volle laag.
“Ik krijg een weerzin van dat mens.”
Conclusie volgens de verdediging:
er is geen bewijs voor moord,
geen bewijs voor doodslag.
Het was “gewild geweld,
ongewilde dood” (artikel 401) 
Daar staat een straf op van 10 tot 15 jaar.
Om 14:20 is de volksjury in beraad gegaan.
Daar gingen forse replieken aan vooraf.
Het valt op welk hoog niveau dit proces haalt.
Insiders beleven er deugd aan.
Jan De Man staat zijn status van numero uno niet zonder slag of stoot af aan Walter Damen.
Opdracht voor de volksjury:
Kiezen uit moord, doodslag of gewild geweld/ongewilde dood.
In het “beste” geval kan de straf dalen tot 10 jaar bruto.
Dat weten we pas maandagnamiddag
en wordt live uitgezonden door alle tv-zenders, gazetten en websites.
Minder moest dat niet zijn
De zwaarste straf ooit.
Levenslang.
Plus 15 jaar ter beschikking van de strafuitvoeringsrechtbank,
het nieuwe speeltje van Justitie!
De eerste 25 jaar
maakt hij heel weinig kans om vroeger vrij te komen.
Jan De Man heeft geprobeerd,
briljant als hij is, maar het is niet gelukt.
Tijdens zijn pleidooi had hij opnieuw kritiek
op “een Kamerlid van N-VA”
dat in “een tv-programma”
kritiek had op advocaten die optreden voor IS-families.
Ook premier Jan Jambon,
bij naam en merk en woonplaats genoemd,
kreeg de volle laag
nadat hij ooit Sven Mary had verweten voor terroristen op te treden.
Of die verwijzingen naar N-VA de goede zaak en die van zijn cliënt dienden, weten we niet.
Bij ons weten is Antwerpen een bastion van de N-VA geworden en zitten er bijgevolg ook N-VA-kiezers in de volksjury.
Het is de eerste maal dat ik op het Hof van Assisen zo expliciet naar politieke mandatarissen hoor verwijzen.
Tijdens zijn Laatste Woord herhaalde de beschuldigde zijn blunder van gisteren.
“Mijn jeugd, mijn voorgeschiedenis is inderdaad geen excuus voor wat ik heb gedaan.”
“Spijt heb ik effectief wel, al heb ik het dan moeilijk om die uit te drukken.”
“Ik zou in de gevangenis therapeutisch willen behandeld worden…”
“Ik wil normale gevoelens krijgen.”
WAT VOORAFGAAT
Uiteraard ziet aanklager Bjorn Backx in een korte en krachtige strafvordering
géén enkele verzachtende omstandigheid,
ook niet de zogeheten ongelukkige jeugd
die echt niet zo ongelukkig was.
“De wijze waarop Van den Broeck zijn slachtoffer om het leven bracht, zijn houding na de feiten en ook nog tijdens het proces en in de gevangenis, zijn persoonlijkheid en zijn gebrek aan schuldbesef  waren van die aard dat er geen sprake kan zijn van verzachtende omstandigheden, wel integendeel.”
“Ik moet de samenleving zo lang mogelijk beschermen
tegen deze perverse,
levensgevaarlijke persoonlijkheid.”
“Daarom vorder ik levenslange opsluiting 
PLUS 10 jaar ter beschikkingstelling van de strafuitvoeringsrechtbank.”
Jan De Man heeft uit zijn ruim repertoire een warm pleidooi neergezet,
in naam van de menselijkheid.
Een mens-zijn met enig erbarmen.
Hij beseft de gruwelijkheid van de feiten,
maar heeft het evenzeer over het gebrek aan warmte
tijdens de opvoeding van de beschuldigde,
het ontbreken van goede voorbeelden en een klankbord,
om af te ronden met de vraag geen levenslange gevangenisstraf uit te spreken.
30 jaar, dan.
-“Niemand kiest de wieg waarin ge geboren wordt.”
-“Zijn opvoeding of het gebrek daaraan heeft hem gevormd tot de jongeman die hij nu is.”
-“Iemand zonder normen of waarden.”
Met de nieuwe spelregels
betekent dit dat hij bij een veroordeling tot levenslang
15 jaar zal moeten wachten om vervroegd vrij te kunnen komen.
Daar komen dan die 15 jaar TBS als extraatje bij.
Jon Van den Broeck is nog niet thuis, bijlange niet!
Jan eindigt zijn 97ste assisenproces met zijn favoriete citaat.
“In het land van de hoop wordt het nooit winter.”
Geen sprake van
Het moet zijn dat de volksjury niet onder de indruk was van die argumenten.
De aanklager vorderde “levenslang” plus “10 jaar”.
Hof en volksjury maakten er “levenslang” plus “15 jaar” van.
Jon Van den Broeck gaat nog niet naar huis.
Bijlange niet!
Volksjury, een surplus
Nog dit:
wat een uitstekende volksjury.
Heel aandachtig, zin voor detail, de juiste vragen op het juiste moment.
En onafhankelijk.
En met kritiek dat het zo lang duurde.
Eentje werd ziek,
eentje viel flauw,
eentje bleef weg omdat die extra-procesdag botste met haar vakantiereis,
eentje zo ook wegblijven om dezelfde reden.
Ultiem liet ze haar familie alleen vertrekken.
Ze rijdt haar vannamiddag achterna.
NASCHRIFT
Ouverture in het Vlinderpaleis.
Och, het uit nog meegevallen.
Kleine nadeeltjes nemen we erbij.
Zoals het bestendig lawaai dat tot in deze mansarde doordringt.
Om de zoveel minuten rijden hier auto’s met sirenes voorbij.
Vanuit de vloer wordt  koude lucht naar binnen geblazen,
vanuit gigantische buizen boven gorgelen de hele tijd spookachtige geluiden,
zonlicht vanuit een koepel in het dunne dak verblindt soms de helft van de zaal,
bij regen is het getokkel op het dak zo hevig dat ge niets meer verstaan,
er is constant lawaai in de gang naar de vlakbij gelegen raadkamer
en de toegang naar de cafétaria werd ons nog niet gewezen,
tenzij alleen ingewijden recht op entree zouden hebben.