Van Erg naar Nog Erger
1 september is traditioneel de dag dat ze niet schieten
en van de heropening van het gerechtelijk jaar,
het zoveelste sedert 1830. Daar past enig ceremonieel bij.
In de uitgeleefde plechtige zalen
van de Hoven van Beroep
en in het onvermijdelijke Hof van Cassatie
verschijnen mannen,
en gaandeweg meer en meer vrouwen,
in indrukwekkende rode gewaden
om te luisteren naar
of moeilijke
of onverstaanbare
of wollige toespraken
van hun zogeheten korpsoversten,
gemeenzaam procureurs-generaal of eerste-voorzitters genoemd.
Het beste (van het beste)
Deze toespraken bevatten een gecodeerde taal,
in se boodschappen
respectievelijk bestemd voor de loges, de salons en de opus dei van deze wereld.
Met godzijdank onvergetelijke recepties achteraf,
ik heb er meegemaakt.
De Mercuriale,
zo heet deze samenscholing van de deftigste, meest geleerde en meest eerlijke mensen onder ons.
Wie als buitenstaander deze toespraken aanhoort of leest,
begrijpt er niet veel van
en dat is ook de bedoeling.
Enige uitzondering waren de redevoeringen van Yves Liègeois,
ooit de procureur-generaal van alle procureurs.
Ze klonken als conférences met een hoog Toon Hermansgehalte.
Helaas,
zowel aan Toon Hermans
als aan Yves Liègeois en zijn toespraken als PG is een einde gekomen.
We vrezen zelfs dat aan alles een einde is gekomen.
De corona-hysterie,
de tegenspreekbare virologen en schotelvodpolitici
hebben nu het plechtigste en toch mooiste moment van het juridisch jaar kapot gemaakt
want voor de gewone burger geen beeld,
geen klank en geen drank.
Erger kan het niet
Ja wel, er worden dinsdag 1 september
in Antwerpen, Gent, Brussel, Luik en Mons
door de hoogste magistraten nog obligate boodschappen
en onvervulbare wensen
en slecht gecamoufleerd gejammer voorgelezen
en daarna mogen de media ze officieel verspreiden.
Waarbij we kicken op Fatma Taspinar.
De voorlezing gebeurt ditmaal in lege zalen
met amper enkele togadragers als opgevorderde toehoorders.
Geen receptie daarna met de lekkerste Aldi-wijnen
en de stevigst gezouten chips,
afgewisseld met gekonkelfoes en kwaadsprekerij.
De financiële transacties van de ondertussen gewezen stafhouder van Gent
zullen niet veel meer zijn dan een voetnoot
tijdens deze gedoofde Mercuriales.
Over de tegenslagen van Johan Sabbe,
procureur des konings in Oost-Vlaanderen,
zal het stil blijven.
Jammer
want we hadden graag nog iets in de groep der rode toga’s willen gooien.
Bijvoorbeeld de bijna sluiks ingevoerde regel dat de eerste-voorzitter van het Hof van Beroep nu kan beslissen wáár een proces voor het Hof van Assisen wordt gehouden.
De provinciehoofdstad is niet langer bepalend.
Zittingen in refters van slachthuizen of te grote musea,
zelfs in andere provincies,
het kan allemaal.
Verder hangen enkele assisenpleiters bedreigende strafprocedures boven het hoofd.
Het wordt bangelijk
We maken het nu zelfs mee dat beschuldigde burgers
die door een volksjury werden vrijgesproken,
zoals de drie dokters in Gent,
allicht opnieuw voor het Hof van Assisen worden gesleept
omdat iemand bij het Hof van Cassatie meent dat de motivering voor de vrijspraak
door de voorzitter te dunnetjes werd geformuleerd.
Zever natuurlijk.
De volksjury heeft met een overtuigende meerderheid “nee” geantwoord op de schuldvragen.
De omstandige motivering van die “nee” of “ja” hebben we altijd overbodig gevonden.
Wie een assisenproces bijwoont
weet aan het einde perfect waarom een volksjury “ja” of “nee” heeft geantwoord.
Het is nog maar sinds enkele jaren dat het onvermijdbare Europa zich daarmee is gaan bemoeien. Met catastrofale gevolgen, alweer.
O ja, de serie assisenprocessen begint al volgende week, in Leuven.
Met mondmaskers,
alcohol aan de handen,
weinig plaats en,
laat ons hopen,
eindelijk enige goede wil aan de toegangsdeuren.
Later meer.
Volgende processen Hof van Assisen
Maandag 31 augustus 2020
