Knack vraagt het zich af: – “Hoe zit dat met de vele bijverdiensten van de magistraten?”
Het gebeurt helaas niet zo vaak, maar er staat deze week in KNACK (nr. 36 van 2 september 2020), een uitermate interessant artikel over de bijverdiensten van onze magistraten.
Een gewone mens gelooft dat eerst niet.
Totdat hij het artikel van Jan Lippens en Michel Vandersmissen helemaal heeft gelezen.
Ja, een deel van de 2.600 magistraten klust duchtig bij.
Goed betaald.
En niet altijd tijdens hun vrije tijd.
Het was me al eerder opgevallen hoeveel magistraten
die ik ken uit de wereld van het Hof van Assisen
zichtbaar zijn op bijvoorbeeld sportwedstrijden
en de happy hours, daarna.
De voetbalbond is dik bezaaid met magistraten
– dikwijls met het Hof van Beroep als werkvloer –
die zetelen in comités, commissies en bestuursraden.
Jarenlang was Marc Rubens,
decennia gekend in de media als openbaar aanklager in het Hof van Assisen,
tegelijk ook voetbal-bondsprocureur met bangelijk veel macht.
Idem fenomeen bij de wielrijdersbond, basketbalbond, enz..
Ja, zelfs in een appélcommissie van de persbond hebben ze een magistraat zitten.
Niet iedereen zwijgt
Enfin, om voorzichtig te zijn en tegelijk toch iets te laten verstaan,
worden op de vier Knackpagina’s (44, 45, 46 en 47) nauwelijks namen genoemd,
tenzij die van Marc Sterkens (56) uit Turnhout,
voorzitter van een strafkamer bij het Hof van Beroep in Antwerpen
en zo vaak voorzitter van het Hof van Assisen in Antwerpen en Tongeren.
Marc Sterkens wordt in de reportage geduid als “de enige die wel iets wil zeggen.”
Anderen doen hun beklag anoniem, dat is veel gemakkelijker.
Op zijn gekende fijne manier,
met cynisme besprenkeld,
heeft Sterkens het over magistraten die alom bijklussen
en daardoor aan hun onafhankelijkheid als rechter laten twijfelen.
De Kracht van Woorden
Knack zet als boventitel
“10 à 20 procent van onze rechters heeft een bijbaan”
en als hoofdtitel
“Het liefst zwijgen magistraten over hun echte werklast”
waarna wordt ingeleid met een bedenking over regelrechte misbruiken
en de overdaad aan discretie bij justitie over wie wat doet als nevenjob.
Christian Denoyelle,
voorzitter van de Hoge Raad voor de Justitie,
geeft in het artikel toe dat niemand precies weet welke magistraten een bijverdienste hebben
en hoeveel ze daarvoor betaald worden.
Anderen merken op dat al dat extra betaald werk,
buiten dienstverband,
maakt dat rechters of procureurs soms moe zijn
en dossiers een tijdje blijven liggen.
Het zou een verklaring zijn voor de verbazingwekkende gerechtelijke achterstand.
Toen Koen Geens pas minister van Justitie was,
wilde hij een werklastmeting instellen
om zodoende te weten hoe hard wel
of hoe hard niet
wordt gewerkt.
Daar is nooit veel van in huis gekomen.
In het artikel worden de strafste quotes
in de mond gelegd van “magistraten die onbekend wensen te blijven”.
We lezen over zitpenningen van 300 euro per zitting,
een veelheid aan cumuls
en extra-jaarinkomsten van tot tienduizenden euro,
bovenop de riante wedde.
Méér gaan we hier niet verklappen.
Haal
of leen
of surf naar een Knack online
en overtuig jezelf.
O ja, de vroegere vrederechter Jan Nolf geeft ook zijn visie.
Het tegenovergestelde zou ons verbaasd hebben.
Donderdag 3 september 2020
