Zo gaat dat tegenwoordig op het Hof van Assisen. De speurders nemen een of meer dagen om, met lichtbeelden, de belangrijkste stukken – zo nodig alle stukken – van het dossier voor te lezen, in een poging het mondelinge karakter van de assisenprocedure niet volledig te verloochenen.
De FGP-ploeg van Nadia De Groof houdt het goddank zo kort en zo duidelijk mogelijk, waarvoor dank, zeker vanwege de vermeende vele gehoorgestoorden in deze feestzaal, geschikt voor alles, behalve voor assisenprocessen. John Maes en Jan De Man lopen nu al krom van de rugpijn.
Laten onthouden dat we vandaag wellicht nog altijd niet zouden weten wie het waterlijk was zonder die opvallende, onverklaarbaar mysterieuze tatoeage van een spin op zijn hand.
Een tattoo die ietwat te vergelijken is met wat we ooit zagen in ‘De Sigaren van de Farao’, een excellent stripverhaal met de journalist Kuifje in de hoofdrol en getekend door Georges Remyi (1907-1983), alom gekend als Hergé.
Het kan best zijn dat de volksjury zich zou oriënteren op enerzijds, de pokerfacies van Jan De Man en John Maes als de verdedigers van onschuldige jonge Israëlieten of anderzijds, de twinteling in de ogen van Ken Witpas en Björn Backx, zijnde de openbare aanklagers op wie Justitie en nu Annelies rekent in haar goede en slechte dagen.
