Anuna, blijf zo lang mogelijk dat lieve en slimme meisje

Iets over Anuna.
En die vele andere jonge mensen.

Anuna mag mijn dochter of kleindochter zijn.
Ik zou er trots op zijn.

En we zouden vele uren vullen met vele dialogen.
Over de wereld.
Hoe die nu is.
En hoe die was.
En hoe die zou moeten zijn.

En we zouden overal samen naartoe gaan.
En ik zou trots zijn op die Anuna.

Ten allen tijde zou ik bezorgd zijn om Anuna.
Zoals ik bezorgd ben om mijn vier kleinkinderen
die al lang geen kleine kinderen meer zijn.

Bezorgd om Anuna omdat ze haar onbekommerde jeugd hebben gestolen.

Bezorgd om Anuna die te vroeg de rust van haar naamloosheid heeft verloren.

Bezorgd om Anuna die een instrument is geworden.

Bezorgd om Anuna, altijd onderweg is, nooit meer rustig thuis.

Bezorgd om Anuna, de dag dat de ontgoocheling toeslaat.

Bezorgd om Anuna, stilaan verketterd en verpletterd door de sociale media.

Bezorgd om Anuna die nu al een historische figuur is.
Bezorgd om Anuna voor wie geen weg meer terug is.

Het meisje Anuna uit het Atheneum Mortsel.
Het meisje waarmee ik niet meer kan spreken.
Het meisje dat ik niet meer kan helpen.
Het meisje dat nu geleefd wordt.

LEES

LEES