Als de stilte weegt

Dat is altijd zo geweest.
Zo’n 31 augustus, daar gaat een dreiging van uit. De heropening der scholen.
Je voelt dat in de straten.

Het is ongewoon stil, een stilte die weegt, een spanning die je niet kan uitleggen maar die je van binnen voelt, die iedereen prikkelt.

Alsof de vijand die voor de poorten van de stad staat.

Het is, ieder jaar opnieuw, de onzekerheid voor het onbekende.

Ditmaal is er meer dan onzekerheid.  Het is angst met de akelige berichten over een vierde golf, over mondmaskers, extra vaccins, klaslokalen zonder leerkrachten, leerkrachten zonder leerboeken, leerlingen zonder laptops.

Morgen.
Heel vroeg al.
Pelotons jonge fietsers die hun onrust voor het onbekende afremmen met hoge stemmen en decibels.
Te veel auto’s die te snel rijden in te smalle straten.

En de eerste veel te jonge verkeersdode en de eerste quarantaine.