14/09/2017 – Quand même, un grand merçi Laurette Onkelinx

Geen naam wordt zo vaak verkeerd geschreven als die van Laurette Onkelinx.
Na André Cools de machtigste politieke figuur in Franssprekend België.


Geen politieke figuur kreeg zo veel aandacht in de media, gedrukt, gesproken of gedigitaliseerd.


Geen politica werd zo hevig aangevallen, beschimpt en verweten als Laurette Onkelinx.


Wie dat deed, meende daar een reden voor te hebben.


Ik heb Laurette,
met veel klanten in de Volkshuizen/Maisons du Peuple
ook 10 jaar volbloed advocaat in Luik weten zijn
voordat ze voltijds de politiek indook.


In de politiek heeft Laurette,
vaak als een furie,
het Hof van Assisen en de volksjury verdedigd,
ook en zeker toen ze minister van Justitie was.


Haar argument:
“Er is geen vraag vanuit de bevolking om het systeem te veranderen.”


Vooral in Wallonië bleef het Hof van Assisen boven en buiten de kritiek.


Zo lang haar PS mee in de regering zat,
wist ik dat het Hof van Assisen relatief veilig was.


Na de jongste verkiezing behoorde de PS er voor de eerste maal niet meer bij.


En, inderdaad,
de nieuwe partij van Bart De Wever
liet onmiddellijk in De Tijd weten
dat het Hof van Assisen weg moest,
want “te duur”.


Bart De Wever is
hoogstpersoonlijk
en hoogstuitzonderlijk
vanuit zijn Schoonverdiep in de Kamer komen stemmen
om de beruchte wet potpourri II
van justitieminister Koen Geens (CD&V) gestemd te krijgen,
mét kapotmaken van het Hof van Assisen erbij.


Het is daar
in de Kamer
én eerder in de Kamercommissie Justitie
dat Laurette Onkelinx
haar laatste gevecht
voor Hof en Assisen en volksjury
heeft geleverd én verloren.

Het staat in ons boek “Exit Hof van Assisen, waarom?”


Daarom
dat ik vandaag niet meedoe aan het wegfluiten van la pasionaria
en zeg
“Malgré tout, quand même, merci Laurette”

Donderdag 14 september 2017