Als het weer avond wordt…

Zo begint in 1882 
dat prachtig gedicht 
van Guido Gezelle:

De navond komt zoo stil,
zoo stil,
zoo traagzaam aangetreden,
dat geen en weet
wanneer de dag
of waar hij is geleden.
’t Is avond, stille …
en mij omtrent,
is iets of iemand,
onbekend,
die zachtjes mij beroerend,
zegt:
“’t Is avond
en ’t is rustens recht.”