Ik had nooit gedacht dat …

Ik had nooit gedacht dat ik ooit op erg late leeftijd, op een donkere late avond in juni, in de kletterende regen, met blote benen en blote armen,
met natte brilglazen en …
samen
met nog een paar duizend andere gekken
door het centrum van Gent zou lopen,
eerst door het angstaanjagend donkere park
tegenover de gevangenis aan De Nieuwe Wandeling,
daarna naast het gevaarlijke donkere water
aan de Ajuinlei,
verder langs het mysterieuze Sint-Baafs
waar het Lam God voor eeuwig gestolen werd,
vervolgens via het oude, sfeervol verlichte
échte Justitiepaleis,
voorbij de eerbiedwaardige grote kantoren
van Piet Van Eeckhaut en Hans Rieder,
daarna Martelarenlaan,
de Coupures
en zo terug in de nacht naar de Blaarmeersen,
dit alles goed voor 10.120 meter,
precies gewikt en gewogen
en in droogweg 56 minuten.


Een uur vol van gedachten
aan mijn tientallen Gentse jaren,
draaiend rond moord en doodslag,
recht en onrecht,
eerlijkheid en bedrog,
vriendschap en vijandschap,
ziek en gezond,
leven en dood.


Velen,
helaas veel te veel,
behoren niet meer tot de levenden
maar tijdens die looptocht
heb ik ze allemaal weer ontmoet.
Levend, als nooit tevoren.


Ik kon het niet laten even te salueren
aan de Irish Pub
en de gevel van kantoor Van Eeckhaut.
Alsof we morgen
weer samen een Guinness zouden drinken,
in Dublin gebotteld, zonder gekheid.